#คำเว่าเล่าไว้ : เล่าไว้ว่าด้วยถ้อยคำภาษาที่เพื่อน ๆ อาจหลงลืมกัน
เล่าเรื่องคำ ย่อมมีสามสิ่งเป็นอย่างน้อย มีเสียง มีความหมาย และมีอักษรแทนเสียงและความหมายอีกที
เสียงเว่า เสียงปากเว่า ก็บอกชัดว่า เป็นสิ่งที่คนเราใช้อวัยวะภายใน ตั้งแต่ส่วนในช่องท้อง มาที่ช่องคอ และที่ช่องปากตามลำดับ ทำให้เกิดเสียงเปล่งออกมา
เสียงที่คนเราเปล่งออกมาครั้งหนึ่ง เรียกว่าพยางค์ ถ้าพยางค์นั้นมีความหมายเข้าใจกันได้ด้วย ก็เรียกว่า คำ
คำ คือหน่วยภาษาที่มีความหมาย คนในสังคมเข้าใจกันได้ คำพยางค์เดียวก็มี สองพยางค์ สามพยางค์ หรืออาจมากกว่านั้นก็มี
มาถึง ความหมายของคำในภาษา ก็คือสิ่งที่คนภาษานั้น ๆ กำหนด รับรู้ร่วมกัน ตามกฎเกณฑ์ ระเบียบแบบแผน หรือไวยากรณ์ของภาษา ว่าคำนี้ มีความหมายอย่างนี้ หรือประมาณนี้นะ
เด็ก ๆ ที่เพิ่งเรียนรู้ภาษา หรือคนต่างภาษา ก็ต้องเรียนรู้ สั่งสมคำและความหมายของคำภาษาไปตามความจำเป็น ความต้องการ เรียนมาก รู้มาก เข้าใจมาก ใช้ได้ถูกต้อง ชัดเจน คล่องแคล่วมาก ก็เก่งภาษานั้นไป
นั่นคือการเรียนภาษาพื้นฐาน หรือภาษามาตรฐานชีวิตคนเฮา จากคำปากเว่า คือทักษะการฟัง-การพูด การสนทนา ที่อาศัยประสบการณ์ตรง แก้ไข ปรับปรุงเฉพาะหน้า ตอนที่ต้องใช้ภาษากับคนอื่น ๆ ตามวาระ ภาระ หรือธุรกิจ ธุรกรรม ในชีวิตประจำวันของแต่ละคน...
ภาษาปากเว่า ฟัง เว่า โต้ตอบกัน เจรจากัน สนทนากัน บ่จำเป็นต้องเข้าโรงร่ำโรงเรียน แต่อย่างใด🤗🥰☺
ส่วนสัญลักษณ์ที่ขีดเขียนหรือพิมพ์เพื่อเห็น อ่าน ทำความเข้าใจกันแทนภาษาปากเว่า ก็คือ อักษร ที่ต่างเผ่าต่างภาษา ก็ต่างมี แตกต่างกันไป
ในฐานะคนลาวฝั่งขวาแม่น้ำโขง หรือแม่น้ำของ อักษรที่ใช้ก็เป็นอักษรไทย เพราะได้เรียนจากโรงเรียนมาแต่น้อย ส่วนอักษรธรรม และลาว ก็เพิ่งเริ่มเรียนรู้จริงจังเมื่อราวสิบกว่าปีมานี้
คำปากเว่าลาว-ไทย คนไทย-ลาวสองฝั่งโขงที่ช่างสังเกตสักหน่อย ย่อมเข้าใจความหมายกันได้เป็นส่วนมาก ไม่ต้องมีล่ามแปล (ดีจังเลย)
สำหรับอักษรไทย สำหรับคนลาวหลายคนคงพออ่านออก รู้ความหมาย ถึงขั้นใช้เป็น อย่างยูทูบเบอร์คนลาวทั้งหลาย ที่ทำปกคลิปเป็นภาษาไทย
ส่วนอักษรลาว และอักษรธรรมเล่า มีคนลาวฝั่งขวาในภาคอีสานของไทยกี่ร้อยคนนะ ที่อ่านออก บอกความหมายได้ ใช้เป็น...
ช่วยตอบหน่อยเดอ เพื่อน ๆ
-----
#คำเว่าเล่าไว้ : เล่าไว้ว่าด้วยถ้อยคำภาษาที่เพื่อน ๆ อาจหลงลืมกัน
