ไผหวนฮู้แนบ่
ความหลังเดือนสี่ปีสองตองสี่
แนมนำฝนรินย้อย
ชายคากระเบื้องใหม่
คึดเห็นเด
หนาวสะบั้นเสี่ยงลี้
หนีภัยคนบิ่นบ้า
นำไล่ฆ่า บ่เห็นค่าว่าคน
ฝนตกเดือนปักดำข้าวกล้า
คือน้ำตาอาภัพ
ของความฝันอันเปียกชุ่ม
ปากยังไจ้จ่มแจ้วแจ่งภาวนา
ตายเป็นผีบ่มีหัว
ในขุมกองก่าย
ในดงใบยางหนา
ในนาซุมกกตาลซ่ายหล่าย
ความหลังยังมีลมหันใจ
ในสายฝนเดือนแปดหนาวสะบั้น
สั่นสะท้านปานต้นเดือนสี่ที่ท่งสังหารปีนั่น
บ่หม่องใด๋กะหม่องหนึ่ง เป็นแน.
