แต่วันก่อน วันที่เป็นวันที่ 3 กุมภา ดูตามปฏิทิน 100 ปี ประกอบคำบอกเล่าของพ่อแม่ และลายมือพ่อที่เขียนอยู่หลังใบสูติบัตรแล้ว ไม่ผิดแน่ 3
"สามกุมภาข้าเกิด เปิดโลกหล้าสง่าแสน" เขาด้นกลอนสด
มันจะธรรมดา ที่จะไม่มีใครคนใด ที่ใกล้ชิด รู้จักเขา ให้ของขวัญ ให้คำอวยพรใด ๆ เพราะความจริงสิ่วนี้ เขาไม่เคยโพนทะนาให้ใครฟัง ไม่เคยโพสต์ลงออนไลน์ให้ใครอ่าน มันเก็บอยู่ในความทรงจำและความคิดคำนึงเฉพาะตัวเขาเท่านั้น
แต่แล้ว โดยไม่คาดคิด หญิงสาวที่เขาแอบคิดถึง แอบปลื้มปริ่มอมยิ้มให้กับโลก ที่มีเรื่องให้ต้องอธิบายทำความเข้าใจกันมาเกินสองครั้ง ในช่วงที่รู้จักกัน และเขาพยายามสื่อสารด้วยภาพถ่ายเองบ้าง ด้วยข้อความที่คิดเองบ้าง ในกล่องข้อความโต้ตอบกันทางออนไลน์ ใช่! เธอส่งดวงใจสีขาวมาให้เขาและไม่ถึงนาทีเธอก็กดยกโป้งให้กับดวงใจที่เธอส่งมา
นี่จะให้เขาคิดเช่นไรเล่า คิดไปในทางใดได้บ้างเล่า
เธออาจส่งสารมาบอกเขาว่า เธอรักเขาด้วยใจบริสุทธิ์ ไม่มีข้อแม้ ไม่มีขีดขั้นจารีตศีลธรรมใด ๆ จะมากั้นขวางดวงใจสีขาวบริสุทธิ์ที่มอบให้แก่กันและกันได้ ลึกลงไปในสัญลักษณ์ดวงใจสีขาวผ่องนั้นเล่า "มีความรักอยู่ใช่ไหม มีความห่วงใยอยู่ด้วยหรือไร" เขาคิดในสายของวันต่อมา ขณะขับรถไปที่ทำงาน
แน่ทีเดียว ชั่วขณะที่ข้อความถูกส่งมาถึงเขานั้น หัวใจเขาพองโต แน่สิ เขายิ้ม ยิ้มเปี่ยมสุข เขาไม่ลังเลที่จะตอบกลับเธอด้วยดวงใจสีขาวที่เขาตั้งเป็นสถานะข้อควาทด่วนไว้หลายเพลานักแล้ว และเช้าวันต่อมาเขาก็กดยกโป้งให้กับหัวใจที่ส่งไปถึงเธอเช่นกัน
ขณะเขานั่งจิบกาแฟในร้านร้างผู้คน ในยามสายของวันทำงานวันหนึ่ง ปัดดูรูปเธอที่ถือวิสาสะ โหลดมาจากเฟสเธอ "นี่ใช่ไหม คนที่ใจคิดถึงไม่วาง" เขาถามตัวเอง
ในห้วงคำนึงของเขา ...ช่างโชคดีนัก ที่คนเราเกิดมาเจอคนที่ตนรู้สึกดี ๆ เมื่อเจอหน้า รู้สึกดีมากกว่าเมื่อห่างตา รู้สึกห่วงหาเมื่อไกลกัน แม้พยายามจะลืม จะสลัดออกด้วยเหตุผลใด ๆ ผ่านเดือน หลายเดือน ไม่สิ ไม่ถึงเดือนสองเดือนดีดอก ความคิดถึงห่วงใยห่วงหา อยากพบ อยากเห็นหน้า มันก็วนเวียนมาอีก
วันคล้ายวันเกิดปีนี้ ชีวิตย่างเดินสู่ปีที่ห้าสิบเข้าให้แล้ว เขาอาจโชคดี โชคดีที่ได้ของขวัญเป็นดวงใจสีขาวจากเธอ และจะโชคดีตลอดไปแน่ เมื่อเขาสามารถถนอมดวงใจที่ได้รับมาให้ขาวสะอาดบริสุทธิ์เช่นนี้ตลอดไป.
--------
ฮีอันวา
อังคาร.7.02.2023/2566
