ความคิดถึงยังคงมีอำนาจเหนือจิตใจ ฉันไม่อาจปฏิเสธตนเองได้แม้เพียงน้อย แต่นับว่าเป็นสิ่งดีวิเศษสุด ที่ฉันมีอยู่ เพราะอย่างที่เธอรู้ สุขภาพทางการเงินของฉันมันไม่ดีนัก สัมพันธภาพความเป็นมิตรกับใคร ๆ ก็ค่อนข้างแย่ และการงานแห่งความฝันที่ทำอยู่ก็มิได้ก้าวหน้าเท่าที่ควร
เนื่องด้วยงานเขียนนิยายของฉันนี่แหละ ที่ฉันอยากจะเล่าให้เธอฟัง หากเธออยากจะฟัง หวังว่านะ หวังว่าเธอคงไม่ว่า หรือคงไม่เบื่อหน่ายเสียก่อน
แต่ก่อนอื่น อยากถามเธอว่า สุขภาพร่างกายเป็นอย่างไรบ้าง หลังรู้ว่าติดโควิดหายแล้ว แต่ยังเจ็บขาเจ็บเข่า ไปหาหมอหรือยัง อยากพาไปจัง อยู่ใกล้กันคงดีกว่านี้ คงได้ดูแลใกล้ชิด
เอาเป็นว่า จดหมายนี้คือตัวแทนฉันนะ พับใส่กระเป๋าไปด้วยหน่อยสิ ยามเธอไปพบหมอ เสมือนหนึ่งว่าฉันไปกับเธอด้วย จะได้มีเพื่อนไง
กลับมาที่ฉัน ที่เปรยไว้ว่านิยายที่ฉันคิดแต่ง วางโครงเรื่องไว้หลายเรื่อง เขียนทุกเรื่อง จับวาง ๆ เลยไม่ก้าวหน้า ยังไม่จบเลยสักเรื่อง ทั้ง ๆ ที่ตั้งเป้าว่า ปีนี้ควรได้ต้นฉบับนิยายสั้นสักเรื่อง นี่ก็เหลืออีกไม่ถึงเดือนแล้ว ฉันคงล้มเหลวอีกตามเคย
เธอคงไม่ชอบคนล้มเหลวแน่ ๆ หรือเป็นใคร เขาก็คงไม่ต้องการคนล้มเหลวหรอก จริงไหม
แม้ความมุ่งมั่นในใจฉันจะมีอยู่ แต่พลังของมันดูลดน้อยถอยลง ก็ได้รอยยิ้มของเธอในรูปถ่ายในเฟสนั่นแท้เชียว ที่ฉันแอบไปยลไปหยิบยืมเอาประกายใสส่อง มาชูช่วยให้ตนตื่นฟื้นแรงใจแรงกาย พอได้แต่งนิยายต่อได้
จากนี้คือเรื่องเล่าของเมื่อวาน ที่ฉันได้ลงแรงใจกายทั้งหมดอยู่กับตัวเอง ไม่ได้เปิดดูมือถือ ไม่ได้ออนไลน์อะไรกับใคร ไม่ได้ส่องเฟส ชมคลิปในช่องทางใด ๆ
หลังจากจิบกาแฟดำตอนเช้าเสร็จ ฉันก็นั่งขลุกที่โต๊ะเขียนหนังสือ หยิบสมุดร่างเค้าโครงนิยาย และสมุดร่างนิยายทั้งหลายเป็นสิบเล่ม มาพลิกดู
เวลาล่วงไปจนได้ยินเสียงพระตีกลองเพล ดังข้ามทุ่งข้ามป่าหัวนามาถึงกระท่อมนามนคนหมอง ฉันจึงวางงานตรงหน้า ลุกขึ้นเดินไปผ่อนคลายอารมณ์สักหน่อย
ใต้ต้นสะแบงนา ห่างจากช่องหน้าต่างกระท่อมที่ฉันผละมาไม่ถึงสามสิบเมตร ฉันยืนแหงนหน้าขึ้นไปมองทรงพุ่มที่สะแบงแผ่กิ่งก้านออกไปจนคลุมลานหญ้าหลังกระท่อม
ปลายเดือนพฤศจิกาเช่นนี้ ทุ่งข้าวที่อยู่ถัดไป ชาวบ้านใช้รถเกี่ยวข้าวนำเมล็ดข้าวสีทองไปตากไปขายเสร็จแล้ว ปล่อยเหลือไว้แค่ตอซังข้าว และฟางข้างที่รถคายออกมาเกลื่อนผืนนา
ท้องทุ่งยามนี้ กลิ่นฟางข้าวสดหอมยิ่งนัก อยากให้เธอมาดมดอมกลิ่นหอมแบบนี้กับฉันจัง เธอต้องชอบแน่ ๆ นักเดินทางที่ฉันรัก
ไม่กี่วันก่อนนี้เอง ตอซังและฟางข้าวไม่เหงาอีกต่อไป เพราะหมู่สะแบงที่ขึ้นกระจายต้นในท้องทุ่ง ต่างพร้อมใจกันผลัดใบเก่า มวลหมู่ใบแก่ชราร่วงร่ายลงซบตอซัง ฟางข้าว และดินนา
จำเพาะต้นสะแบงใหญ่ที่ลานหญ้าหลังกระท่อมนามนคนพ่าย มันผลัดใบก่อนเพื่อนเป็นสัปดาห์ทีเดียว อาจเพราะมันแก่ชรา หรือด้วยดินลานหญ้าเป็นเนินสูง ความชื้นน้อยกว่าในท้องทุ่ง ขณะที่เพื่อน ๆ สะแบงนาของมันเพิ่งได้ฤกษ์ผลัดใบกันเมื่อไม่กี่วันมานี้เอง
ฉันยืนดูกิ่นก้านสะแบงต้นใหญ่ไร้ใบ มันช่างงามนัก เป็นภาพที่ทรงพลังมาก เปลือกสะแบงสีออกเทาเข้ม ขับเน้นให้ทรวดทรงลำต้นและกิ่งก้านใบดูเข้มขลัง
เมื่อจ้องมองไปที่ยอดก้านที่ต่อไปจากกิ่งที่เอนไปทางกระท่อม ฉันอดยิ้มไม่ได้ ปลายก้านทั้งหลายที่แทงแยกออกไปนั้น กำลังแต่งจูมยอดสดใหม่ ไม่ช้ามันจะแตกเติบโตเป็นยอดใบใหม่ แทนใบเก่าที่นอนซบแผ่นดินอยู่เบื้องล่าง
จูมยอดแต่ละอัน มันทำหน้าที่มัน ก้านใครก้านเเรา กิ่งใครกิ่งเรา เมื่อแต่ละก้านละกิ่งทำหน้าที่ตนแล้ว ไม่นานยอดใบใหม่ก็จะพรึบเขียวเต็มทรงพุ่ม แล้วคงไม่ถึงสิ้นปีดอก จูมยอดของก้านกิ่งก็จะแตกเป็นช่อดอกสะแบงช่อใหม่ จากนั้นเมื่อกลีบดอกร่วงราย หมากสะแบงที่เกิดแต่ดอกทั้งหลายก็จะอวดตนในต้นฤดูแล้ง จนแก่จัดก็จะหล่นเป็นหมากปิ่นหมุนลอยละล่องเล่นลม นั่นแหละ ๆ เทศกาลแห่งผลหมากสะแบงที่มีปีกสีแดงเลือดเข้มก็ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
ฉันอยากชวนเธอมาชมด้วยกันจังเลย ดอกสะแบงกลีบเป็นริ้วสีนวล ๆ แทรกกลางกลีบด้วยแถบสีชมพูจาง ๆ หรือหากมาไม่ทันดอกสะแบงสะพรั่งต้น ก็อยากชวนเธอมาชมธรรมชาติต้นสะแบงในช่วงหมากผลสุก ปีกสีแดงของมันแต่งต้นตัดกับสีเขียวนวลของมวลหมู่ใบใหม่ อืม... มันน่าดูชมยิ่งนัก
เธอรู้ไหม คนชอบถ่ายภาพ ไม่ควรพลาดฉากประทับใจนี้เลยนะ ขอบอก
เช้านี้ ฉันวางสมุดร่างนิยายที่เหลืออยู่เล่มเดียวไว้บนโต๊ะ เล่มอื่นเรื่องอื่น ฉันเก็บขึ้นชั้นหนังสือไว้ก่อน ฉันมายืนคุยกับจูมยอดใบใหม่ของต้นสะแบง
"ขอบคุณเจ้าหลายเดอ ที่เตือสติ บอกให้คิดทำทีละอย่าง แต่งนิยายทีละเรื่อง เหมือนที่เจ้าค่อย ๆ ให้จูมยอดปลายก้านแต่ละก้านจัดการตนเองทีละก้านไป ถึงเวลาจูมยอดก็แตกอ้าผลิใบอ่อนออกมา ทีละใบ ๆ แม้จะดูว่าเกิดมาพร้อม ๆ กัน แต่การอ้ากางออกของใบเจ้าแต่ละจูมยอด ก็ต้องผลิกางออกทีละใบ ๆ เป็นแน่แท้"
ลมเช้าโชยพัดเป็นระลอก ก้านกิ่งสะแบงที่กำลังจ่อจูมยอดใบ ต่างชูสล้างไม่สะทกสะท้านต่อแรงลมหนาวกรรโชก เหมือนมันกำลังบอกฉันว่า
"นิ่ง ทน และสู้ทำไปทีละคำ ทีละประโยค ทีละย่อหน้า ทีละหน้ากระดาษ... แล้วนิยายเจ้าจะก้าวหน้า กลายเป็นต้นฉบับนิยายที่เจ้าหวังได้"
เอาละ ฉันต้องจบจดหมายนี้ก่อน วันนี้ฉันจะมุ่งเขียนนิยายให้ได้ อารมณ์กำลังมา สะแบงต้นใหญ่ส่งยิ้มมาให้ฉันแต่เช้าแล้ว แต่อย่างไรก็เถอะ รอยยิ้มของเธอต่างหากที่ฉันปรารถนา ปรารถนาจะยลใกล้ ๆ แบบที่ได้ดมดอมหอมกรุ่นกลิ่นเรือนร่างของเจ้าของรอยยิ้มไปพร้อมกันด้วย
รักษาสุขภาพตัวเองให้ดี ๆ แทนฉันด้วยนะ
รักและห่วงใยด้วยสายใจคล้องใจแนบอุ่นใกล้เสมอ ๆ
นามน คนไกล
