ทุกข์สุดท้าย ยังมีความตายรออยู่
เรื่อง : บ่าวทิ ยางชุมน้อย
ภาพประกอบ : ทางหอม
คุยกันเกี่ยวกับความทุกข์ ในชุด "อักษรส่องใจ" ทำนองเรียนอักษรธรรมผ่านคำพระที่บ่าวทิเคยได้ยินได้ฟัง แล้วเอามาปรับเขียนด้วยอักษรธรรม
"ทุกข์สุดท้ายยังมีความตายถ่าเจ่า"
ลองทบทวนการเขียนอักษรธรรมคำลาวกันดู ลองเทียบดูกับภาพด้านบนเอา
(ไม่อาจพิมพ์อักษรธรรมในบล็อกได้โดยตรง จึงใช้อักษรไทยแทน)
ทุกข์ เขียน ท ไม้กุ ไม้ซัด(แทน ก สะกด)
สุด เขียน ส ไม้กุ ด
ท้าย เขียน ท ไม้กา ย
ยัง เขียน ย ไม้ซัด ง
มี เขียน ม ไม้กี
ความ เขียน ค ว(ตัวเฟื้อง/ตัวห้อย) ไม้กา ม(ตัวเฟื้อง/ตัวห้อย)
ตาย เขียน ต ไม้กา ย(ตัว ย ที่เป็นตัวสะกด)
ถา (รอ) เขียน ถ ไม้กา
เจ่า เขียน ไม้เก จ ไม้ก่ม(ข้างบน) ไม้กา (สระ เอา อักษรธรรม ใช้ ไม้เก+ไม้ก่ม+ไม้กา)
จะสังเกตว่า อักษรธรรมไม่มีวรรณยุกต์ เพราะใช้วิธีปันคำตามความหมายตามคำแวดล้อม คล้ายภาษาอังกฤษ ปู่ย่าครูบาอาจารย์ท่านว่า อักษรธรรม เป็น หนังสือหนังหา คือ หาอ่านเอาให้ได้ความหมาย ในทำนอง "ผู้อ่านเป็นคนสำคัญสุด"
แปล หรือ แปลง เป็นอักษรไทยได้ "ทุกข์สุดท้ายยังมีความตายถ่าเจ้า" หรือ "ทุกข์สุดท้ายยังมีความตายรออยู่"
มาว่ากันที่ความหมายอีกหน่อย
ความทุกข์จากการเจ็บป่วยทางร่างกายและจิตใจ แม่จะเจ็บหนักป่วยหนักสักเพียงใด พระท่านให้พิจารณาและบอกกับตนเองเองว่า มันยังไม่มากมายดอก คือท่านให้เฝ้าดู เฝ้าพิจารณา อดทน สู้กับความเจ็บป่วยไป ให้นึกให้ตั้งมั่นว่า นี่ยังไม่ทุกข์ถึงที่สุดดอก เพราะถึง "ที่สุดของทุกข์" มันคือ "ความตาย" นั่นเอง
คำพูดนี้ หากเราหมั่นพิจารณาบ่อยๆ เวลาเราเกิดมีความทุกข์ในชีวิต พิจารณาบ่อยเข้า เชื่อว่า ความทุกข์เราจะน้อยลง เพราะเรามีตัวเปรียบที่มากกว่า นั้นคือความตาย
อาจได้คิดว่า
"ทุกข์แค่นี้เอง ไกลจากความตายอยู่นะ"
"ยังไม่ตายง่าย ๆ ดอก ทุกข์แค่นี้ ทนได้ ๆ"
เอาล่ะครับ "อักษรส่องใจ" ครั้งนี้ ขอลาไปก่อน
พบกันกับคำลาวอักษรธรรมส่องทางให้กำลังใจได้ใหม่ครั้งหน้า
สบายดี "คึดได้ไปเป็นครับ".
