คือสวนดอกไม้สวยสุด
สูงส่งสุดในความสัมพันธ์ระหว่างเรา
ความรัก
ความสัตย์ซื่อ
ความจริงใจพิสุทธิ์ดวงดอกสะเลเตต้องน้ำค้าง
ความระลึกถึงยามห่างกัน
ความทรงจำดี ๆ ยามชีพวายวาง
ความยอมรับยามตัดสินใจ
ความหยัดแย้งยามไร้เหตุผลดีงาม
ความห่วงใยยามเจ็บป่วยไข้
ความเอาใจใส่ยามทุกข์ท้อรันทดหมดไฟหวัง
ความปรารถนาดียามริเริ่มบางสิ่ง
ความชื่นชมยามประสบชัย
ความอ่อนโยนยามหลงในการกระทำหยาบข่างกระด้างเขื่อง
ความโอนอ่อนผ่อนตามยามลื่นไหลในแผ่ผายคุณธรรมนำโคมทองส่องทางมิตร
ความนิ่งงามยามทุรนทุรายร่ายสบถ
ความเบิกบานชวนรื่นรมย์ยามเศร้าหม่น
ความเป็นกันเองยามตกเป็นทาสกรอบกรงของกฎเกณฑ์ล้าหลัง
ความว่างยามล้นทะลัก
อย่างนั้นหรือ อย่างนั้นไหม
อันใดเอ่ย
คือของขวัญระดับพรีเมียร์
สูงสุดแห่งมิตรภาพระหว่างเรา
หากจะถามฉันในวันฝนพรำสาย
ยามเธอเดินยิ้มกรายผ่านหน้าไป
ยามหัวใจยิ้มรับ
อุ่นเอมจริงแท้
พลัน! ระลึกถึงวันก่อน ๆ
ยามแดดแผดกล้าแทบจะเผาทุ่งข้าวขจีใหม้เป็นจุณเหลือค้างแค่เถ้าธุลีสีนิล
นั่น ยามนั่นแหละ
สิ่งสูงสูดปรากฏ
มิใช่แค่ครั้งสองครั้ง
แต่ทุกครั้ง มันเผยตัวแจ่มชัด
แทรกแสงสว่างอ่อนนวลชวนเคารพรัก
ทำลายม่านโกรธ-เกลียดจนสิ้น
ฉันขอสารภาพกับเธอ
"ยอมให้อภัย"
คือคำตอบ
ยอมให้อภัยเธอทุกสิ่ง
สูงสุดยิ่งแล้ว
ขอพรพลานุภาพความรักสักข้อ
ขอสวนดอกไม้ชื่อพร้อมให้อภัย
จนแบ่งบานตราบนิรันดร์.
