วันศุกร์ที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2565

สัมผัสอิ่มซึ้งซ่าน

บรรดารักสารพัน
อุดมการณ์อันใดนั้น เป็นเอก
อุดมทัศน์อันใดนั้น เป็นโท
อุดมคติอันใดนั้น เป็นตรี
นอกเสียจากว่า
เมียลูกต้องเลี้ยงดูชูช่วย
แม่พ่ออยู่ในสภาวะต้องดูแลใกล้ชิด
พี่น้องผองญาติสนิทต้องช่วยเหลือ
เพื่อนพ้องต้องเทคแคร์
เหมือนถูกสาปส่ง
ความรักชนิดวาววาบหวามสีบานเย็น
ความรักดั่งดอกสะเลเตต้องลมฝน
ความรักคล้ายทางไปนาหมาดฝนกรกฎา
ความรักเหมือนโนนเถียงนาอุดมผักยอดลวกแจ่ว
ความรักประหนึ่งเพลงตั๊แตนบนคันแทนาเขียวใหม่
สำหรับกำนัล
คนยิ้มยากมากหมองหม่น
คนร้องลำทำนองรอคอยไร้กำหนด
คนขี้อายคายคำสารภาพใจ
คนอาภัพเงินคำกำแก้ว
คนเขินอายแม้สายตาอ้อนในกระจกสะท้อนถึงเธอ
ไม่มีวันใช่ไหม
รื่นรมย์รัญจวนเคียงคู่
ฉ่ำหวานซ่านทรวงควงคู่
สบตาเยิ้มยวนชวนเดินคู่
รินร่ำคำสรรรำพันคู่
โอ วันคืนล่วงแล้ว
สามสิบ สี่สิบ ห้าสิบ...
ขวบความขมในคำตอบ
ยังกังวานบาดลึก
ตราบที่ตะวันเช้ายังสาดแสงอุ่น
ตราบที่สายฝนพร่างเปียกกระจกใจร้าว
นึกทวนทบ
ยังโชคดีนัก
ยังมีฤดูฝันให้คิดถึง
ยังมีทางคิดอ่านให้ต่อเติม
นั่นสิ ๆ 
ช่างโชคดีกระไรแล้ว!

ที่สุดของรัก

คลิก ฟังเพลงกันครับ ที่สุดของรัก  คือเห็นความงาม เป็นความจริงล้ำค่า ที่สุดของเข้าใจ คือแสงเช้าสาดต้องยอดยางนาต้นใหม่ เป็นความปรารถนาผ่องพริ้...