อุดมการณ์อันใดนั้น เป็นเอก
อุดมทัศน์อันใดนั้น เป็นโท
อุดมคติอันใดนั้น เป็นตรี
นอกเสียจากว่า
เมียลูกต้องเลี้ยงดูชูช่วย
แม่พ่ออยู่ในสภาวะต้องดูแลใกล้ชิด
พี่น้องผองญาติสนิทต้องช่วยเหลือ
เพื่อนพ้องต้องเทคแคร์
เหมือนถูกสาปส่ง
ความรักชนิดวาววาบหวามสีบานเย็น
ความรักดั่งดอกสะเลเตต้องลมฝน
ความรักคล้ายทางไปนาหมาดฝนกรกฎา
ความรักเหมือนโนนเถียงนาอุดมผักยอดลวกแจ่ว
ความรักประหนึ่งเพลงตั๊แตนบนคันแทนาเขียวใหม่
สำหรับกำนัล
คนยิ้มยากมากหมองหม่น
คนร้องลำทำนองรอคอยไร้กำหนด
คนขี้อายคายคำสารภาพใจ
คนอาภัพเงินคำกำแก้ว
คนเขินอายแม้สายตาอ้อนในกระจกสะท้อนถึงเธอ
ไม่มีวันใช่ไหม
รื่นรมย์รัญจวนเคียงคู่
ฉ่ำหวานซ่านทรวงควงคู่
สบตาเยิ้มยวนชวนเดินคู่
รินร่ำคำสรรรำพันคู่
โอ วันคืนล่วงแล้ว
สามสิบ สี่สิบ ห้าสิบ...
ขวบความขมในคำตอบ
ยังกังวานบาดลึก
ตราบที่ตะวันเช้ายังสาดแสงอุ่น
ตราบที่สายฝนพร่างเปียกกระจกใจร้าว
นึกทวนทบ
ยังโชคดีนัก
ยังมีฤดูฝันให้คิดถึง
ยังมีทางคิดอ่านให้ต่อเติม
นั่นสิ ๆ
ช่างโชคดีกระไรแล้ว!
