โลกสีดอกเข็ม
ใครกี่คนนิ่งคำนับ
คารวะเท้าทั้งคู่
เธอแน่วเด่น
เหนือแนวหญ้า
อวดรูปลักษณ์ง่ายงาม
ภาษาของแสง
ถ่ายทอดสาระของมิตร
ชั่วขณะนิรันดร์
"ไร้สรรพคุณ"
ตลอดวันแสนยาว
เธอเขียนคำนิยม
ตัวบรรจงเต็มบรรทัด
สำหรับฟ้าดิน
และสายลมแสงแดด
รอค่ำคืนของดาวฟ้า
| คำแต้ม โดย ทางหอม |
-31 ต.ค. 2556-
|เล่าตามคำแต้ม|
ตอน ชายนักถาม
บรรดาชายในเมืองของเรา น้อยคนนักจะยอมให้ชาวเมืองลืมชื่อและคุณสมบัติของตน หรือพูดอีกอย่าง ความนิยมของชาวเมือง คือส่วนสำคัญของจิตวิญญาณทำให้ชายในเมืองนี้มีชีวิตชีวา พวกเขาจึงจะมีกะจิตกะใจออกไปทำการงาน หาเลี้ยงครอบครัว และพัฒนาบ้านเมืองในวันต่อไปได้ จึงเป็นที่มาของกิจกรรมยามเย็นก่อนกลับบ้าน ที่ร้านดื่มนิยม ร้านเครื่องดื่มตรงมุมทิศตะวันตกเฉียงใต้ของลานจตุรัสใจกลางเมืองหอม ร้านที่ทุกคนมารับการยืนยันชื่อและสกุล พร้อมการันตีคุณสมบัติ จากคณะนักโฆษณาแห่งเมืองประจำร้าน ที่ทำการแสดงวาทกรรมอำพรางต่างหมอลำหมู่และวงดนตรี
บ่ายสี่โมงเย็นวันนี้ แปลกไป เมื่อประหยัด หนุ่มใหญ่โสดและแพงยิ้ม ก็มาที่ร้านดื่มนิยมกับเขาด้วย "รับไวน์ผลไม้แห่งเมือง หรือ เหล้า เบียร์ หรือกาแฟ หรือชาใบมอน ดีนออ้าย" พนักงานสาวน้อยฮูปห่างคีงคือนางอัปสรปราสาทวัดพูจำปาสักยิ้มให้แขกหน้าใหม่ เป็นครั้งแรกที่เธอเจอหนุ่มใหญ่มาดนิ่งแบบนี้ "ไวน์กะดีเดอ" เขาหันไปสบตาเธอ
ประหยัด ถูกชาวเมืองหลงลืมชื่อและคุณสมบัติตั้งแต่เรียนจบ ป.6 เขาปลีกวิเวก เข้าไปในป่าสงวนประจำเมือง ง่วนอยู่กับการเกี่ยว ตาก เก็บ ไพหญ้าคา และรอคนเข้าไปรับซื้อไพหญ้ามาขายให้คนในเมือง แม้ไพหญ้าจะมีคนไพถึง 5 เจ้า แต่ก็มีเพียง 4 เจ้า ที่ทุกคนกล่าวขานชื่อด้วยความนิยมชมชอบอย่างชื่นชม ว่าผลงานพวกเขาเข้าขั้นเทพ ช่างเปี่ยมด้วยคุณภาพยิ่งนัก ส่วนประหยัด หามีใครรู้จักไม่ อาจเพราะพ่อค้าคนกลางนำไพหญ้าคุณภาพระดับเพชรของเขาไปรวมกับไพหญ้าของเจ้าใดเจ้าหนึ่ง หรือคละปนไปกับทุกเจ้า ก็มิอาจรู้ได้ แล้วเขาก็ปิดป้ายขายเป็นไพหญ้ายี่ห้อของเจ้านั้นๆ
บรรยากาศในร้านดื่มนิยมเย็นนี้ ดูเงียบเหงาที่สุดในรอบ 7 ปี ไม่ใช่เพราะมีประหยัดมานั่งอยู่ดอก แต่เป็นเพราะประธานเมือง มีตารางงานจะมาที่จตุรัสแจ้งให้ชาวเมืองได้รับฟังแนวปฏิบัติร่วมกัน เกี่ยวกับการยกเลิกและห้ามมุงหลังคาด้วยไพหญ้าในเมืองเล็กๆ นี้ อีกต่อไป
ชายที่ไม่มีชื่อ ไม่เป็นที่นิยมในคุณลักษณะพิเศษ นั่งเงียบๆ ตรงม้านั่งปีกไม้ยางนา ใต้ร่มตากบมุมร้าน จิบไวน์บักผีผ่วนในขวดแก้วขนาดจิ๋ว ดวงตานิ่งแน่ว คำถามแสนล้านที่เก็บงำบ่มร่ำจนได้ที่ปานไวน์พันปี เป็นประกายฉายโชนไปยังที่ประชุมของกลุ่มคนมากชื่อเสียงนิยมตรงนั้น ปานจะเผาเสียให้มอดไหม้เป็นผงถ่าน ราวตั๊กแตนอีแม่แจ้ปีกลายเขียวแกมเทาน้ำตาลหม่นตกไปในดงไฟฟางกองสูงเทียมต้นมะพร้าวตรงเถียงนาที่ไหนสักแห่ง.
|คีต์ คิมหันต์|
ส. 24.10.2563
