ปานว่า
สิกั้นกางสองข้าง
ให้ห่างให้หาย
ให้เป็นอื่น
ให้ฮักเป็นฮ่าย
ให้ในเป็นนอก
ให้สุดขาดบั้นบ่อนแพง
ให้เหลือใจเหลือหมก
ปางนั่น
กลัวเกรงย่าน
อันตรายภายนอก
การทำร้ายที่อาจเผลอป้องกันด้วยตา
ที่อาจไร้เวลาดูแล
เหมือนฝากทุ่งข้าวไว้กับลมฝน
อาจวางใจ
อาจไร้พิษ
วันหนึ่งไหน
ฮั่วหาย
รั้วถูกทำลาย
กลัวสิ่งใดเพิ่ม
กี่เท่าทวีพาล
| คำแต้ม โดย ทางหอม |
ส.17.10.2563
