เหมือนชาวนากรำงานในทองทุ่งมานับเดือนๆ
คล้ายตัวละครในนิยายผจญภาวะสงครามมาเป็นปีๆ
เฉกศิลปินทุ่มพัฒนาทักษะฝีมือ สร้างและทิ้งๆ มาครึ่งค่อนชีวิต
กว่าจะปรากฏทางเดินของงานชิ้นเอก
ตื่นฟื้นจากเหนื่อยท้อ
ราวผีเสื้อหนุ่มสาวถูกถอดปีก ต้องสู้ตะกายปีนต้นให้ถึงดวงดอกไม้
ปานว่าคนรักถีบตัวเองจากห้วงเหวจนยาก ขึ้นสู่พื้นภูเกียรติยศ
เพื่อยืนเคียงคู่คนรักอย่างสมฐานะด้วยการยอมรับ...
เปรียบครูเปลือยเครื่องแบบมุสอนศิษย์ผ่านอากัปกริยาของกระบวนงาน
ละทิ้งกฎกติกาข้อบังคับแห่งระบบระบอบพิธีกรรมส่ำค่านิยมประเพณี เพียงหมายเยาวชนสักคนจักเห็นทางสร้างวิถีแห่งตน
ตื่นฟื้นแล้ว
จากเหนื่อยหน่ายผู้คน
จากเหนื่อยอ่อนความคิดอ่าน
จากเส้นทางใยแมงมุมดำมหากาฬอันสานซ้อน
จากคุกความกักขฬะรายรอบสนุกขังลืมความจริงตรงหน้า
ก็ด้วย
รอยยิ้มของคุณ
ที่แอบชื่นชิมลิ้มรสสดเช้า
