ตอนหมู่เฮาปล่อยให้เพื่อนเหล่าอสูรเอไอ
ออกคำสั่งที่ศูนย์ทับสูญให้บรรดาสมุนมันเผาภาษาเสียสิ้น
มนุษย์หยิบมือ
ไล่ไขว่าคว้าถ้อยคำ
ในฝุ่นขี้เถ้าของเสียงและความหมาย
เหล่าพยัญชนะแตกละเอียดเกลื่อนถนนออนไลน์
สระเหลือเศษเสี้ยวธุลีนาโนในแอพโฆษณานิรนาม
หางวรรณยุกต์ศักดิ์สิทธิ์ตัวพิการเลือนหายไปในแพชชั่นของขอทานป.เอก
ทุรนทุรายในลมหายใจเฮือกสุดท้าย
ตอนมัวเมาอำนาจการจิ้มปัดอัศจรรย์นั่นไง
ขณะยักษ์สมุนอสูรเอไอจับนักประพันธ์แชทคนเหลือค้างโคกป่าเหล่าฮ่าง
เขย่ารีดเอาสัญญะชุดสุดท้ายแห่งยุคสิบจุดเก้าเก้า---
มาใส่ลงไปในห้องเครื่องรถยนต์เวอร์ชั่นใช้ไฟฟ้าเสียบปลั๊กรุ่นมโนสำนึก
มือนิ่มนิ้วส่วยงามกดปุ่มสตาร์ทเดินเครื่องยนต์
กดเกียร์ถอยพุ่งทับบดร่างแบบบางของเขาจนแหลกละเอียด
แล้วขับออกไปยังอาณาจักรปราศจากสัญลักษณ์เสียงแลรูปสื่อสารใดๆ
ทางหอม คิมหันต์
4.8.2562
(หว่างอีกเมนต์ใต้บทกวีของกวีหนุ่มดาวดิจิตอลบรรณพิภพ
"อรรณพ วันศรี")
