จับต้อง/สัมผัส

@สัมผัสรัก รสรักซ่านกระซิบ

สัมผัสน้ำใจ น้ำใจชื่นรื่นรมย์ระยับระย้า

สัมผัสหอมมวลมาลี ย่อมหอมหวนชวนชมชื่น

สัมผัสของแท้ของจริง เพียรลูบคลำพร่ำพริ้มอิ่มอิงเอื้อ

สัมผัสมิตรภาพ อาบซ่านแสงส่องละอองสว่างหวังวาด

สัมผัสพลังใจ ได้พลังเติมแรงมิรู้เหนื่อยหน่าย

สัมผัสมืออุ่นๆ ปลอบประโลม ค่อยๆ ฟื้นตื่น จึงก้าวต่อไป

สัมผัสอ้อมกอดอารีรอบ อุ่นถึงทรวงในนานนับชาติตราบนิรันดร์

สัมผัสคำสัตย์ แผ่ผายความหมายประกายฝันพร่างทั่วทั้งดินและฟ้า

สัมผัสรสมือเท้าเคล้าเหงื่อเค็มเต็มตื้น พร้อมร่วมทางฝ่ามรสุมมิคลายคลอน

สัมผัสแผนงานผ่านหัวจิตหัวใจสูงสง่าน่าเคารพศรัทธา ค้อมคารวะ

สัมผัสหลากวิธีสดับแลสกัดแก้ปวงปัญหามาดแม่นแน่นในมรรคในผลเบาบางสร่างหายทันท่วงทีมีรอยยิ้มนำเสมอๆ

---

แต่ โทษทีเถอะ! ฯพณฯ จ๊ะๆๆๆๆๆๆๆ

ทุกนาทีชีวิตโควิดระบาดกระหวัดเกี้ยวฉกกัดฟัดจมเขี้ยวแล้วลากถูไถคร่าทิ้งเป็นของเล่นกลางถนนสาธารณ์ตรงหน้าเต็มสองตาหมู่มารามาตย์ชาติสถุนสัตวาธรรม์ ที่สัมผัสอยู่นี้

เป็นสัมผัสอันใดหนอ

แถมมิอายพ่ายตื่มทมิฬสั่งก๊วนลิ่วล้อค้าคบสบเสพชาติชั่วกระสุนศพคิดผิดอุบาทว์

สาดส่งใส่มิ่งพิสุทธิ์ใสกระแสเสียงเรียงเรียกร้องป้องสิทธิ์นิมิตฟ้าดินใหม่

มั่นมิ่งละมุนหมายทลายทะมึนหมองก่ำคล้ำเขลอะเลอะเปื้อนปอกลอกครอบข่มคลุมกุมขังอย่างกักขฬะน่าสมเพชเวทนาขี้เลื่อยเน่านองไหลในหัวในเซลล์หยาบมาช้านาน...

ผลลัพธ์ใดก่อ เป็นฉันใดเล่า ใครจะรู้ไหม?

คำตอบอยู่ในนรกขุมใดฤๅ?

----

ทางหอม

อัง.12.08.2021

เกิดบนตาย

ในนามไทรทราม

เกิดบนต้นไม้ใหญ่สมบูรณ์

ค่อยๆ เติบโตจากผู้ให้

สูบกิน สูบกิน

เติบใหญ่

หยั่งรากทิ่มแทงแทนที่

เติบใหญ่

ดื่มเลือดผู้เผื่อแผ่เกื้อกูล

มิเคยเฉลียวในเมตตา

มิเคยให้ค่าผู้เลี้ยงดู

มิเคยคิดแม้เศษเสี้ยวธุลีฝุ่น

ใครให้ชีวิต

ใครให้โอกาส

ใครให้มีอำนาจมหาศาล

ใครให้ได้สำแดงฤทธิ์บ้าแห่งตน

เติบใหญ่มิยอมหยุด

ทำลายทุกอณูเพื่อตนของตนถ่ายเดียว

ทำลายทุกส่วนที่รากหยั่งขยาย

ที่ตัวต้องการ

ที่ตัวโลภปรารถนา

จึงได้ชื่อ

"นักฆ่าเลือดเย็น"

แม้นกหนูกระรอกกระแต

ยังเมินผลบิดเบี้ยวสีดำทะมึน

แม้จะย้อมด้วยน้ำตาลสีสด

แม้จะใช้นางกวักผู้เป็นทาสสักแสนล้านป่าวร้องร่ำเชื้อเชิญ

สัตว์น้อยใหญ่ก็มิหันแล

ไม่นานดอก ไม่นาน

เมื่อต้นไม้ใหญ่ผู้ให้ชีวิตตายสนิท

เมื่อมีต้นลูกของเธอเกิดบนร่างเธอ

เธอจะค่อยๆ ตายทีละนิดๆ

มิแตกต่างจากที่เธอเคยสนุกกระทำ

มินานนักดอก

มินาน

|||ทางหอม

2 ส.ค. 2021/2564

ความหลัง #คำแต้ม #ทางหอม

ไผหวนฮู้แนบ่

ความหลังเดือนสี่ปีสองตองสี่

แนมนำฝนรินย้อย     

ชายคากระเบื้องใหม่

คึดเห็นเด                  

หนาวสะบั้นเสี่ยงลี้

หนีภัยคนบิ่นบ้า         

นำไล่ฆ่า บ่เห็นค่าว่าคน

ฝนตกเดือนปักดำข้าวกล้า

คือน้ำตาอาภัพ

ของความฝันอันเปียกชุ่ม

ปากยังไจ้จ่มแจ้วแจ่งภาวนา

ตายเป็นผีบ่มีหัว

ในขุมกองก่าย

ในดงใบยางหนา

ในนาซุมกกตาลซ่ายหล่าย

ความหลังยังมีลมหันใจ

ในสายฝนเดือนแปดหนาวสะบั้น

สั่นสะท้านปานต้นเดือนสี่ที่ท่งสังหารปีนั่น

บ่หม่องใด๋กะหม่องหนึ่ง เป็นแน.

อายสา ไปถ่อน

⊙เฮ็ดทานนำเพิ่นน้อย

ยังฮู่ฮ่อมอายคน

นาบ่มีกอเขียว

ยังฟ่าวหาปุ๋ยเท่ง

เวรกรรมหลายเดน้อ

งานซุมแซง บ่ได้ซอย

มีเทื่อหน้า สิไปถ่าก่อนไผ

⊙นี่หยัง มือตีนเป็นล้านล้าน

ปานเทวาปั้นแต่ง

ปวงประชาสิมอดม้วย

...ปานหุ่นไม้ด่าบ่ตีง

⊙ไลลืมซาด

ลืมซายบ่ปนแห่

ไลลืมกระดูกต้อม

ยามเซ่าอยู่เมรุ ซางเป็น

⊙ไปสาถ่อน 

ซามยังเห็นเป็นคนอยู่

บัดห่าเฟือยบ่กาง

ยามเฟียงฮองเป็นเถ้าพุ่น

หันหาซากบ่ไส่การ

หันหาได้ผ้อแต่ผี

ท่อนั่นแหลว.

|ทางหอม

•จ.19.07.2564/2021

อุกเด

อุกนำคันคากเว่าใหญ่

อุกนำเคียขอฮอเว่าหวาน

อุกนำโพสต์เม้นต์ผู้เลิศหล้า

อุกนำบักหญ้าว่าโตเป็นดอกไม้หอม

อุกนำแสงสะท้อนแว่นรถยนต์

อุกนำหนี้ออกลูกหลานแซวคับทีป

อุกนำขื่อคาเฮียนผุทลายม้าง

นกน้อยเงี่ยงหูฟัง

ลมต้องใบกล้วยใบอ้อย

ดอกผักไส่ยิ้มให้ยอดผักหวาน

ดอกบวบโสเหล่กับแมงภู่เผิ่ง

ปล่อยโลกในเฮียน

ปล่อยชานไว่กับแอ่งน้ำ

ปล่อยป่องเอี้ยมไว่กับฝา

ปล่อยไพหญ้าไว่กับคันไม้จ้อง

อุกเด ปานใดสิปล่อยได้คือว่าน้อ

•ทางหอม

ศ.16.07.2564/2021

น้อยนับล้าน

ข้าวเมล็ดหนึ่ง

รวมกับเพื่อน เต็มรวง

รวงกับเพื่อนๆ เต็มนาทุ่ง

ข้าฯ นึกถึงวันเก่า

รวมกับวันนี้ เต็มคิด

รวมกับวันนั้นๆ เต็มตื่นใจ

ฝนหยาดชายคาหญ้า

รวมกับเพื่อน นองพื้นหญ้าโนนเถียง

รวมกับหยาดใหม่ๆ ไหลลงฮ่องนาทุ่ง

ข้าฯ นึกถึงวันเก่าๆ

รวมกับวันนี้ เต็มตื้น

รวมกับเพลงลำเก่าๆ เติมน้ำตาเต็มเบ้าฯ

ทางหอม | น้อยนับล้าน

พฤ. 26 พ.ค. 2564

[บ่าวทิมีผะหยา]

•นับล้านล้าน  หลากสิ่งสำคัญ

คือเม็ดดิน      หลากหลายภายพื้น

คือเม็ดน้อย    ฝอยฝนเมฆแผ่

นับล้านล้าน   เหลือล้นนับบ่ทนฯ

การงานอันมั่นคง | Stable work

เมื่อเริ่มจำความได้

ข้าฯยังไม่ได้ยินคำ

"การงานอันมั่นคง"

แค่เลาะเลี้ยงควาย ตามทุ่งนา ป่าข้าว คันแท แลป่าละเมาะหัวนา

เมื่อเข้าโรงเรียน

ยังเพบิดเพลินเล่นตามประสา

แตะบอล แตะตะกร้อ ตีวอลเลย์ พอได้

เข้าห้องสมุด พอใจ

ไม่คิดอ่านความจริง "การงานอันมั่นคง"

แล้วเข้าวิทยาลัย

ยังตามหาหนังสือวรรณกรรม ชวนคิด ชวนอ่าน ชวนฝัน...

สนุกเดินในตรอกขนานทางชยางกูรในเมืองอุบล

หลังโรงแรมปทุมรัตน์ ไปร้าน "M" ข้างตลาด6 หลังโรงแรมรีเจนท์

ไม่ใฝ่รู้กลไก "การงานอันมั่นคง"

พอเรียนจบ ได้งาน ทำงาน

"เงินเดือน" ใช้จ่าย

"การงานอันมั่นคง" จ่ายเงินเดือนให้

ยังสนุกกับการงานคิด เขียน พานักเรียนอ่าน คิด แล้วเขียน...เป็นหนังสือ

มามีเมีย มีลูก มีพันธะ

"การงานอันมั่นคง" ให้เครดิตตามประสงค์

ให้มีหนี้ก้อนเท่าภูเขาพระสุเมรุ

ให้คิดอ่าน "ทำไมเราจึงตกหลุมพราง"

กี่ปีจากนี้

หนี้จึงจะลดและหมดสิ้น

เมื่อเช้านี้ เรายังต้องไปเซ็นชื่อกู้เงินเพิ่ม

กี่ปีจากนี้

ด้วยหนทางใด ในวัยทองเปลวบางๆ

เราจึงจะพบ "การงานอันมั่งคั่ง"

ทางหอม

พุธ 23.12.2563

---

When I start to remember

 I still haven't heard the word.

 "Stable work"

 Just feed the buffalo in the fields, rice forests, KHANTAENAA 

and grove of fields

 When entering school

 Young Phe twisted, enjoyed playing as it was.

 Tap the ball, touch the whisk, hit the volley.

 Entering the library is satisfied.

 Don't think to read the truth  "Stable work"

 And went to college

 Still searching for a literary book that is thought to be dreamy to read ...

 Fun walk in the alley along Chayangkun Road in Ubon City

 Behind Pathumrat Hotel, go to the "M" shop, 6 behind the market, Regent Hotel

 Not keen to know the mechanism  "Stable work"

 When I graduated, I got a job.

 "Salary" spending

 "Stable work" paid a salary

 Also enjoys working, thinking, writing, taking students to read, thinking and writing ... in books

 Mama wives have children, have bonds

 "Stable work" gives credit as desired.

 To have the same amount of debt as Mount Phra Sumen

 Think about it, "Why do we fall into a trap?"

 How many years from now

 The debt will reduce and put an end to it.

 This morning we still had to sign additional loans.

 How many years from now

 By any means in the golden age

 So we will find "wealthy works"

 ThangHom

 Wed 23.12.2020

 ---

จำจื่อ | Remember

คราวยังน้อย

หัวใจดวงหนึ่ง

บานแบ่งดั่งพั้วดอกสะหมั่ง

หอมปานกะยอมเดือนสาม

ใสคือน้ำค้างอยู่ใบหญ้าเคียแดงเลื้อยเกาะก่ายตอเฟียง บ่อนนั่น

จำจื่อคำผญา

"เฮือคาแก้ง เกวียนเห็นให้เกวียนแก่

บัดเทื่อฮอดแม่น้ำ เฮือสิได้แก่เกวียน"

"กากินปลิงไปคาคอแฮ่ง เฮือคาแก้งไปล่มเคิ่งวัง"

จำจื่อ

เถียงนา

   พักเซาเนาหยั้ง

คันแทนา

  เลาะลัดเลี้ยง เล่น ลำร้อง

แจนา

  ปลาข่อน หอมผักกะแยง

ป่าหัวนา

  เห็ดขอน เห็ดหนา เห็ดไค เห็ดน้ำหมาก ผักติ้ว เคยเก็บ

โพนตีนป่ากะยอม หมากเล็บแมว ลอมคอม เคียหมากอีโก่ย ส้มลม

  ปลูกผักบั่วเขียวงามมีดอก ลมหนาวสะท้าน

จำจื่อ

โลกของธรรมชาติวาดแต้ม แต่งใจ

โลกที่บ่มีคน!

|ทางหอม

ศ.18.12.2563

ที่ตั้ง | The location

เด็กน้อยเลี้ยงควาย

คิดในทุ่งแบบง่ายๆ

มีเวลา ร้องลำฉ่ำหู

มีเวลา ไหว้เสียงสายลมพัดใบสะแบง

มีเวลา บูชาเสียงนกนาร่ายลำนำนิราศ

มีเวลา คารวะแสงเช้าต้องเม็ดน้ำค้างบนใบหญ้า

มีเวลา หัวเราะดังๆ

มีเวลา ยิ้มแก้มปริ

มีเวลา ร้องให้โฮเป็นเพลงยาว

แต่ ไม่เคยเหงา ไม่มีท้อ

กี่ปี กี่ทศวรรษ

ไม่รู้จักโรคซึมเศร้า

ไม่รู้ว่าทำไมคนเราต้องฆ่าตัวตาย

ไม่รู้จักการโกรธ เกลียดชัง สาปแช่ง ทำลายล้าง

ไม่รู้จักการโกงกินและหมกเม็ด

ไม่รู้จักการดูถูก ตำหนิ ด่าว่าแต่คนอื่น

ไม่รู้จักแผนการยึดครอง กักขัง เข่นฆ่า

ไม่รู้จักยุทธการกดทับ เหยียบย่ำ บดขยี้อย่างแสบสันสามานย์

ไม่รู้จักการพูดเอาแต่ดีแต่เด่น ส่วนการกระทำ เอาแต่เลวแต่ทรามแต่ทรุด

ไม่รู้จักการประจบเลียจนลิ้นยาวกว่าขบวนรถไฟดีเซลรางใกล้ปลดระวาง

ไม่รู้จักตำแหน่งแห่งที่ ค่าต๋ง ค่าส่วย ค่าหัวคิว ค่าคุ้มครอง...

ไม่รู้จักการใช้อำนาจบาตรใหญ่เบ่งอ้างอำพรางร่างซาตานพันธุ์อมตะ

ไม่รู้จักการหลอกหลอนโฆษณาชวนเชื่อสี่ซ้าห้าเวลา ต่อวัน ต่อชั่วโมง ต่อนาที

ไม่รู้จักการให้ร้ายบ่ายเบน เกณฑ์คนเป็นโล่ อำใครเล่น แบบกลวงปนกะลา

ไม่รู้จักหน้าไหว้เป็นพิธี หลังหลอกเป็นการเป็นงาน

ไม่รู้จักหน้าเนื้อโลดแล่นยิ่งละครรัก ใจเสือดุจตำนานมีชีวิตตรงหน้าสาธารณะ

ไม่รู้จักจัดฉากสร้างอีเว้นต์การกุศลบ่ายบังเบื้องหลังอำมหิตผิดมนุษย์

ไม่รู้จักการเฉยเมยต่อเคราะห์กรรมผู้คนรอบข้าง

ไม่รู้จักวิธีการตระบัดสัตย์ง่ายๆ ธรรมดาๆ เช้าเย็น

เด็กนอนบนหลังควายยามเย็น

ชมทุ่งสีข้าวสุกเหลืองอร่าม

ชื่นในทุ่งข้าวเขียวคำรบสองด้วยลูกข้าวขึ้นขจี

ณ ที่ตั้ง

กลางทุ่งรักทุ่งฝันนิรันดร์นั้น

|ทางหอม

พุธ.16.12.2563

บ่มี บ่ทัน | No, not in time

ตื่นสาย

บ่มีเวลาแล้ว

เดี๋ยวไปทำงานไม่ทัน

เจ้านาย เพื่อนที่ทำงาน จะว่า

โลกจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

ทำช้า

บ่มีเวลาแล้ว

เดี๋ยวรายงานไม่ทัน

เงินเดือนจะแป๊ก โบนัสจะร่วง

จักรวาลจะระเบิดไม่มีชิ้นดี

เนื้องาน

บ่มีเวลาแล้ว

เอาแค่นี่ล่ะ พอได้ส่ง

จะได้ไม่ต้องบันทึกและให้ปากคำ

แก่นงาน ผลต่อแผ่นดินอ่อน

อยู่ฟากโลกฟากป่าบักเยาบักเล็บแมว...

บ่มีเวลาแล้ว

บ่ทันแล้ว

คนดีๆ อย่าถาม...

เป็นโปรแกรมที่ถูกเขียนมา

ดีแล้วๆ

|ทางหอม

อัง.15.12.2563

บ่มียาง

ราก เน่าๆ

โคน ผุๆ

กก กลวงๆ

กิ่งบ่มีก้าน บ่มีใบ

ควรเรียกสิ่งใด

ข่อยเอย 

ข้าแห่งงานในนาดิจิตอลสูงส่ง

ทาสของสวนออนไลน์ศักดิ์สิทธิ์

ยังกราบไหว้บูชาเกียรติศักดิ์อมตะ

โคลน หญ้า ฟาง ควายนา รอยตีนทั้งสิบนิ้ว

โชยไกลเหงื่อบำรุงรัก

ในม่านหมอกสาบสางของซากศพ

ล้ำคำปดประหลาดประโคมก้อง

ในชุดประดับยศยิ่ง

คล้ายรีทวิตวินาทีนิรันดร์สังวาสโมงยามพิการพิกล

มิภาคภูมิชวนหลิงแลแม้ลมหายใจตัวเองสักเสี้ยวลิ้นมดแดงดิน

กลับบอดใบ้ถึงแก่นแกนยุงยางสัก...

ขณะร่ายล้อมด้วยลิ่วล้อไอโอนับพัน

กวีหนุ่มเจ้ารู้ดี ใช่ไหมเล่า 

เจ้ารู้ทะลุทรงพุ่ม เปลือก กระพี้ เนื้อ จนสิ้นแก่นแกน

ยอมร่ำไห้สุดเสียง ขณะมือทั้งสองกำหมัดแน่นสั่นสะทก

มิรู้ได้ว่า คำก่นด่าประณามหยามเย้ยไยไพใดๆ

จักอยู่ ณ ทิพย์พิมานสูงกี่ชั้น

ปลดเปลื้องปล่อยจากคุกมหาวิบัติตระบัดสัตย์กี่ชาติกี่ภพ

จึงจะสาสม

กับซาตานอเวจีผีเปรตพันปีมาเกิดมาก่อการณ์คล้ยโควิดระบาด

หมู่หนึ่งน้อยนั้นได้

|ทางหอม|

พุธ 2 ธันวา 2563