เตยต้นเตี้ย

รอยมือพ่อ

ปลูกดูแลสวนเตย

เก็บ มัดกำ ขายเตย

รอยมือลูก

ถ่ายหลายมุมมอง

ตัด ต่อ พากย์คลิปเตย

หอมตั้งแต่แรกเก็บใส่รถ

หอมกระทั่งเหี่ยวแห้งในแจกัน

และหอมในหม้อต้ม ในแก้วน้ำแข็ง ดื่มเตย

เตยต้นเตี้ย

หอมไม่หาย

เขียนกอใบก่าย

| ทางหอม

อา. 30.05.2021

[บันทึกท้ายคำแต้ม]

•สวนเตยของพ่อเกิดและเติบโตมา ถ้าจำไม่ผิด น่าจะราวๆ ยี่สิบปีแล้ว

•หลังจากพ่อปลดเกษียณจากโพนหอมแดง โอนภาระนั้นให้ลูกสาวลูกเขย ท่านก็ตั้งหน้าตั้งตาหาและปลูกผักหญ้าในสวน เก็บมัดกำไปขายตลาดสดเช้า หนึ่งในสินค้ารายวันที่ขายดีของพ่อค้าอดีตคนสวนหอมแดงคือ ใบเตยสด

•ปีกลาย 2020 พอมีโรคโควิดระบาด ผลประกอบการค้าขายของพ่อลดลงมาก พ่อบ่นให้ฟังตอนกลับบ้าน ถึงตอนนี้ เข้าปีที่สองที่โควิดยังระบาดอยู่ ตอนต้นเดือนนี้ ผมกลับไปเยี่ยมบ้าน ไม่เห็นพ่อบ่นว่าไง หรือว่า ใบเตยกลับมาเป็นสินค้า "ขายได้" เป็นปกติแล้ว

•แต่ที่แน่ๆ กอเตยหลังได้ฝนใหม่ยังคงเขียวสดชวนมอง ทั้งในสวนของพ่อ และสวนของพ่อตาที่เอาก้านยอดพันธุ์เตยจากสวนของพ่อมาปลูก.

ร้างบางเหล่า | เล่าความหลัง

ตอนเด็ก งานเลี้ยงควายยังเป็นของพ่อ  แต่พอโตขึ้น รู้ความ พ่อก็โอนหน้าที่นี้ให้ผม 

คิดย้อนไป นับเป็นโชคดีของผม ที่ได้ฝึกทำงาน พาควายไปเลี้ยง ตักน้ำ เกี่ยวหญ้า อาบน้ำให้ควาย ได้รู้จักควายหลายตัว 

ควายบางตัวดื้อ ไม่ฟังความ เวลาเดินไปตามคันแทนา ชอบตวัดลิ้นเกี่ยวดึงต้นข้าวมากิน

บางตัวเป็นควายคะนอง เวลาฝนตกชอบออกกำลังกาย วิ่งไล่ขวิดควายตัวอื่น จนผมนึกโกรธมัน โดยเฉพาะตอนที่ต้องฝ่าลมฝนขณะฟ้าคำรามและส่องประกายแวบวาบปลาบแปลบ เพื่อไปแยกคู่มวยควายออกจากกัน

พ่อจะซื้อควายมาใช้งาน ไถคราดนาข้าวสวนหอมกระเทียม สาม-สี่ปีก็ขาย แล้วซื้อตัวใหม่ เอาเงินส่วนต่างไว้ทำทุน

เท่าที่จำได้ มีควายตัวใหญ่กำยำ แผ่นหลังแบนพอดีขึ้นนั่งควบไม่เจ็บก้นกบ เราผูกพันกันมาก  ค่ำนั้น ที่ไทแขกมาซื้อเพื่อนไป ผมไม่ยอมลงเฮือนไปบอกลามัน เคยบอกพ่อให้เอามันไว้ ไม่ต้องขายได้ไหม พ่อไม่ตอบ  รุ่งเช้ากลับจากไปเก็บใบหม่อนที่สวนกับย่า เราเห็นเพื่อสี่ขาถูกล่ามไว้ให้เล็มหญ้าที่โพนทางผ่าน ผมยืนจ้องตาเพื่อนอยู่นาน น้ำตาพาลจะไหล เดินจากมาด้วยความอาลัยรัก ไม่รู้ว่าเพื่อนจะถูกขายต่อไปไหนบ้าง...

นั่นคือรสชาติความจริงของชีวิตแบบหนึ่ง มีพบ มีพราก

แต่ก่อนหน้าที่ผมจะได้ทำหน้าที่เลี้ยงควายเอง  จำได้ น่าจะสัก 7-8 ขวบ พ่อพาไปเลี้ยงควายที่ทุ่งนาป่าละเมาะทางตะวันออกหมู่บ้าน ปัจจุบันเป็นศูนย์ราชการของอำเภอไปแล้ว

เราปล่อยควายให้มันเลาะหาเล็มหญ้า พ่อให้ผมนั่งเฝ้า สักพักได้ยินเสียงพ่อเรียก ไปถึง เห็นพ่อนั่งหงายฝาเท้าข้างหนึ่ง เลือดอาบแดงทั่ว พ่อบอกให้ไปเด็ดยอดเหล่าฮ่างมาให้ 

ผมเหงยหน้าขึ้น ดงเหล่าฮ่างเป็นฉากหลังของเรา เบื้องหน้าเป็นทุ่งหญ้าป่าละเมาะ แดดยามบ่ายสาดลงทรงพุ่มต้นหว้า ทอดเงามาตรงนี้ ตรงที่พ่อนั่งพักดูแผลจากเศษขวดแก้ว

ผมได้ยอดใบเหล่าฮ่างมากำหนึ่ง บิดขยี้ลงฝามือตามคำบอกของพ่อ พอมีน้ำจากยอดใบออกมาหน่อย พ่อก็หยิบไปกดปิดบาดแผล  สักครู่เลือดก็หยุดไหล

ผมรู้จักต้นเหล่าฮ่างและสรรพคุณของมัน ก็วันนั้นแหละ วันที่ยังเป็นผู้ช่วยพ่อ เลี้ยงควายตามป่าละเมาะ...

จริงไหม? คำพูดร้ายกว่าอาวุธใดๆ | ทักทายด้วยบันทึก

ผญา คำพูดเชิงปรัชญาของลาวโบราณว่าไว้

"เก่าสิฆ่าสิบสิฆ่า ให้เอาแก่นขะยุงตี

"อย่าสุเอาบาลี    ต่อยตีตางฆ้อน"

ถอดความตามตรงได้ว่า

หากตั้งใจจะฆ่ากันจริงๆ จังๆ แล้ว ให้เอาไม้แก่นขะยุงตีให้ตายเสีย

อย่าเอาคำพูดโวหารที่มีคมบาดลึกลงในใจมาต่อยมาตีมาฆ่ากันเลย

ความหมายโดยอนุมานก็คือ

คำพูดให้ร้าย พูดให้เจ็บใจนี่  มันร้ายลึกล้ำกว่าอาวุธใดๆ 

เราจะเห็นว่า ข่าวคนผิดใจกัน ทำร้ายกัน ไปดูสาเหตุจริงๆ ต้นเรื่อง

ไม่ตอนใดก็ตอนหนึ่งย่อมมีเหตุแต่ "คำพูด" ปนอยู่ ไม่มากก็น้อย

สุนทรภู่ มีวรรคทองอมตะขับเน้นความเป็นกวีของท่าน ก็มีวรรคเกี่ยวกับคำพูดอยู่ด้วยเหมือนกัน เช่น

ถึงบางพูด พูดดี เป็นศรีศักดิ์

มีคนรัก รสถ้อย อร่อยจิต

แม้นพูดชั่ว ตัวตาย ทำลายมิตร

จะชองผิด ในมนุษย์ เพราะพูดจา

เกี่ยวกับเรื่องคำพูดนี้  

ดู-ฟังรายการพูดข่าวทีวีช่องหลักในประเทศของเรา ทุกช่อง

ย้ำ "ทุกช่อง"

แทนที่เราจะได้ฟังเนื้อข่าว ชัดๆ จริงๆ

โดยเฉพาะข่าวที่มี "คนล้ม"  

เรากลับได้ฟังคำพูดทำนอง >ตัดสิน >ซ้ำเติม

นี่ขนาดเราไม่ได้เป็นคนๆ นั้นนะ

เรานังอด "น้อยใจ-โกรธขึ้ง-เกลียดชัง" แทนเขาไม่ได้

ท่านผู้อ่านลองพิจารณาดูก็แล้วกัน

ไป #กดติดตาม ชมคลิปของเรา ให้กำลังใจกันได้ที่ >>>

https://youtu.be/u6OoUfoQMEM