แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ ความรัก แสดงบทความทั้งหมด
แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ ความรัก แสดงบทความทั้งหมด

วันจันทร์ที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2566

อย่าคิดเออออไปเอง


ธรรมดาความรู้สึก
เหมือนสายลมยามเช้า ๆ
พัดมาแล้วก็พัดเลยไป
แม้นจะเย็นสบายชวนชื่น
แม้นจะผ่อนคลายชวนเคลิ้ม
แต่ล้วน มิคงอยู่ยืนนาน

ธรรมดาความคิดฝัน
คล้ายสายลมยามเช้านั่น
คิดได้ฝ่ายเดียว
คิดดื่มด่ำฝ่ายเดียว
คิดเฟื่องฟูฟ่องคนเดียว
คิดวาดเป็นเรื่องเป็นราวลำพัง
คิดล่องไหลเป็นคุ้งเป็นแควเป็นธารกระแสสุดเกษมโดดเดี่ยว

มิอาจล่วงรู้ได้เลย
ว่าใครที่เราคิดฝันรำพันถึง
เขาจักคิดเฉกเช่นเราไหม
เขาจักคิดตามแนวแววหวานซ่านซึ้งกึ่งกำซาบอาบใจในลึกล้ำเหลือ
หรือว่า เขาจักคิดเป็นอื่น เป็นไกล เป็นไปตรงกันข้าม!

เช้าวันใหม่แวะมากระซิบ 
อีกเช้าแล้ว ใจข้าฯเอ๋ย
สายลมเช้า ๆ ร่ำรำเพยคลอเคลียยอดใบหญ้าบาง ๆ
แวววาวผ่องละอองก่องเก็จเพชรน้ำค้าง
ชั่วครู่คราวก็พลันล่องหนหายหน้า
ปล่อยให้โลกยามสายนิ่งงัน
ขณะมหึมาเมฆดำคล้ำทะมึนยืนสบถบดบังแสงตะวัน.

---
ทางหอม
จ. 27.02.2023/2566

วันศุกร์ที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2566

โพล้เพล้ แมวลูกที่รัก มาให้รักแล้วจากไปก่อนวันวัยอันควร

โพล้เพล้ แมวน่ารัก
โพล้เพล้ ลูกแมวชื่อที่รัก
เธอเติบโตหลังจากแม่ตาย
แม่กินอาหารผสมยาพิษที่ตลาด
เดินโซเซมาบ้าน
น้ำลายฟูมปาก ล้มนอน...
แม่ พ่อ พี่ ๆ พยายามช่วย ให้กินไข่ดิบ...
แต่ตัวเริ่มแข็ง คอแข็ง กลินอะไรไม่ได้
แล้วก็ลงนอนสิ้นใจ

โพล้เพล้ล่ะ
ตาบอกเห็นนอนทั้งวัน
น้ำลายไหล ขี้ไหล
ตัวแข็งแล้ว
ก่อนที่พ่อ แม่ พี่ ๆ จะกล้บมาถึง
เย็นนี้ เป็นเย็นแห่งความเศร้าและการสูญเสีย

โอ...ชีวิต
ที่รัก แมวผู้แม่ ผู้มาให้รัก พลันจากไป
โพล้เพล้ แมวผู้ลูก มาพลันจากไปอีก

เหลือน้อง จันทร์แรม
และหลาน ๆ ๓ ตัว ลูกจันทร์แรม
อนธกาล หรือ กานต์ ๆ แมวตัวผู้สีดำปลายมือเท้าสีขาว ท้องขาว อกขาว
อรุโณทัย หรือ ไท ๆ แมวตัวผู้วิเชียรมาศ สีขาว หางเทา
และ ราตรี หรือ ตีตี้  แมวตัวเมียสีดำเหมือนแม่
โพล้เพล้ผู้ป้ามาจากลาหลาน ๆ ไปเสียแล้ว
จากน้องไปไม่หวนกลับแล้ว




ในนามความรักและอาลัย
ขอให้โล้เพล้ไปดี
ไปสู่สุขคติเดอหล่าเอย

โชคดีที่เราได้เกิดมาได้ใช้ชีวิตร่วมกัน
แม้วันเวลาเพียงสอง-สามปีเอง
แต่มีหลายเรื่องราวที่โพล้เพล้ได้เขียนไว้งามมื่งในความทรงจำ

เราจะไม่ลืมเจ้าเดอ
รักและอาลัยยิ่ง
โพล้เพล้ แมวที่รักของบ้านเรา 
ป้าแมวที่น่ารักของหลาน

-----
ทางหอม
ศ.3 มีนาคม 2566"














วันอังคารที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2566

คุยคนเดียว

บ้าไปแล้ว
ตายไปแล้ว
สิ้นไปแล้ว
ละลาย
หายวับ
รู้สึกถึงความชาเย็นเฉียบ

โอความรัก

วันอาทิตย์ที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2566

ค่ำคืนดวงใจสีขาว

• เริ่มใช้ชีวิตในขวบปีใหม่อีกปี
สองวันมานี้ สินะ สองวันมาแล้วนี่
ในเร็ววันเราต้องไปกราบแม่พ่อ
•อยากไปยล ไปเยี่ยมยามถามข่าว
ทุ่งท่านาสวนที่เคยเติบโตมา
เส้นทางคุ้นเคยขี่ควายไปนา
นาที่เคยเลี้ยงควาย
นาที่เคยป้านคันแท
นาที่เคยไถทำตกดำกล้าข้าว
นาที่เคยไล่ตั๊กแตน หากบเขียดปูปลา
โนนเถียงนาที่เคยพักเซาเนายั่ง
คือสิมีเสียงเพลงลำขับกล่อมตลอดเวลาอยู่นั่นเทียว
•ขวบปีที่ครึ่งศตวรรษงั้นหรือ
นี่เราเดินทางมาไกลโขนัก
ไกลจากบ้านเกิด
ไกลจากทุ่งท่านาสวน
ไกลจากกลิ่นโคลนนาดินป่าหญ้าฟางทางหอม
ไกลจากวัยเยาว์เก่าก่อน
•ค่ำคืนนี้
เรามีเราที่เข้าใจดูแลเราอยู่?
จริงใช่ไหม? แน่ใช่ไหม? อย่างนั้นใช่ไหม?
จะหาใครมาเข้าใจดูแลเราเท่าเราไหม?
หากจะมีสักคน
ก็คน ๆ หนึ่งนั้นแน่แท้
ที่ดูแลกายใจตนเอง
เท่าที่กายใจเธอดูแลตัวเธอเองด้วยหัวใจ
•ขวบปีแห่งความหมายนี้
ค่ำคืนแห่งรอยยิ้มนี้
...เบิกบานและอารมณ์ดี...
ค่ำคืนของดวงใจสีขาวกลีบดอกสะเลเต.

คลิกชม ☺ลำต้นบึกบึน ธรรมชาติสวยงาม🤗

วันพฤหัสบดีที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2565

ซ่านทรวงใน




ในอกอึงคะนึง
ระหว่างความผิดบาป
กลางซอกหลืบความเศร้า
ไย...มิอาจลบเลือนเล่า

ความสุขแห่งความคิดถึง
แม้เพียงปลายก้อย
ของคำโพสต์แสนสั้น
อันอาจเทียมเท่าตึกระฟ้า
มหาภูผาตระหง่าน

หากซ่อนไว้
ลึกสุด
แผ่เผยเพียงแผ่ว
ในบทเพลงของหัวใจ
รำพันทุกวินาที
ขณะลมหายใจ
เฮือกสุดท้าย

โอ...
อันความซ่านทรวงใน
มิอาจเอ่ยคำ.

วันศุกร์ที่ 11 มิถุนายน พ.ศ. 2564

ประจำรัก

ลงใจทุกก้าว
ทุกขณะยิ้มข้างเตา
ทุกขณะคิดข้างหม้อ
ทุกขณะฝันข้างหวด
ทุกขณะ...

ลงใจทุกกาละ
ยามตื่นมองฝนนอกชายคา
ยามชื่นฉ่ำน้ำในหนองในนา

แม้เจ็บปวดขาแข้งแขนเอว
โรคภัยมาเยือน
ยังมีขาประจำ

รักตนมากขึ้นตามอายุ
รักเธอจริงขึ้นตามอายุ
รักคุณแท้ขึ้นตามอายุ
รักงานง่ายขึ้นตามอายุ
รักรักประจำรัก
ประทับลงกลางใจดวงน้อย!

||ทางหอม|

วันเสาร์ที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2564

จังหวะหัวใจนั่น

เสียงจาต้าน
เหมือนหมอลำเพลินฟ้อนแอ่น
ก่อนเข้าเรื่อง
ลำโศกโศกา
สะอื้นร่ำ

จารโตลาวเดิมดา
คล้ายจกหัวใจออกมาล้าง
เบิ่งฮอยบุบ แป้ว แผล ตรงเลือดอาบ

ย่าวผะหยา
ในคองห้วยครกลงมูน
หาจกดินพื้นโยน
เห็นปลาหลดดิ้น
ยามลมหนาวต้องฮวงเข่า
บายบักขามหวานกินสวย

วันพฤหัสบดีที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2564

ฮอยย่างทางยาว

ทุกความหดหู่
คือดอกกะยอมหล่นลา
แต่ยังบํจบสิ้น
ปีใหม่จูมจีใหม่
ผลิบานหอมใหม่
ตราบต้นยังทรงตัว
ตราบรากยังดิ่งดูดดื่ม
ตราบตุ่มตายังแตกยอดถอดใบ
ตราบคนนายังแหงนหน้าสะออนพั้วพวงบานหอม
ตราบตอเฟียงยังฮักกลีบหล่นลาก้านมาซบอ้อยอิ่ง
ตราบสายลมเช้าเคล้าหมอกจางๆ ยังรำเพยเชื่อยฉิว
ตราบฮอยยิ้มยังแย้มในอกผู่ข่า

เหมือนมื้ออื่นเซ่า
เหมื่อนเดือนหน่า
ปีใหม่ๆ
ซอมดูถ่อน
ใจเฮายังหม่วนซื่น
ใจเฮายังห่าว
ยังห่วง...

| ทางหอม |
19.03.2564





วันอังคารที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2564

คุณค่ารักนั้น

ก้าวลงนา
เช้ามีนาหมอกขัวนัว
ยอดหญ้าปนใบลูกข้าวพราวน้ำค้าง
คึดฮอดเด็กเลี้ยงควาย
คำสาปของการพัฒนา
ไล่ต้อนจนมุม
หาที่ทางใดเล่า
หามุมมองใดกัน
หาของขวัญใดทัดเทียม
วันเวลาอวลกลิ่นกลีบขะยอมแห้ง
ปนกลิ่นดินนาฟ้าแจ้งแพงดอกหว้าใหม่ๆ
รำลึกเพียงรางๆ
รำพันเพียงแผ่วๆ
รำพึงเสียงพระถั่งโปงจากวัดของหมู่บ้านฟากท่ง
ลำเลียงภาพทยอย
ใครกันนั่งบนหลังควายหนุ่ม
ขับลำทำนองหอมบั่วกวยแก่งดอกใหม่ๆ
ต่อด้วยกลอนลำล่องนาห้วยครก
ไหลลงแม่น้ำมูนฟากทางใต้
เอื่อยอ้อยอิ่งสู่แม่ของบ่อนนั่นเด๊
บ่รู้คืนวัน
บ่รู้มื้อจืดจาง...

|ทางหอม

วันจันทร์ที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2564

รักเลยเพล

ไปเพลมาแล้ว
ย่ากะล้างปิ่นโตคว่ำไว้
สะแนนไม้ไผ่อาบแดด
สะเลเตข้างโอ่งมังกรซอมซิง
ไก่ในป่ามอนขันเล่น
นกเทิงกกเฟียงส่งข่าว
กะปอมกำพร้าเทิงกกมี่คะนิงหวน
กับแก้ฝาเล่าเข่าใต้ฮ่มขามทวนคำ
ขี้เกี้ยมเอียงคอส่องใกล้ด้งม่อนพิงเสาเฮียนหูก

ลีลาชีวิต
ดำเนินตามทาง
ย่านั่งคุยกับกะต่าหมาก
ครกน้อยรับแรงกระแทกของสากเหล็กน๊อต
คุ้ยขึ้นมาเคี้ยว
เก็บของเข้าต่า

มื้อนี่
ต้องไปตัดใบตองตาก
เอาไว่ห่อข้างต้มข้าวหนม

ทางหอม | 16.03.2564





วันเสาร์ที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2564

รักแท้จริง 1

คล้ายสายลมเดือนสี่คล้อย
เล่นล้อใบสะแบงเก่า
ใต้ร่มเงากิ่งก้านแม่
ใบรุ่นใหม่เริ่มร่ายมนต์

เหมือนแสงเช้าเหงาๆ
ส่องต้องใบสะแบงหมอง
ใบเว้าแหว่งตรงนั้นที
ใบขาดหวิ่นตรงนี้ที

ราวขณะใบสะแบงเศร้าน้อยๆ มนๆ
ปลิวขึ้นลงตามแรงลมร้อน
ปะทะป่าตอซังลูกเขียวรวงใหม่
ไหวสนทนากับดอกหว้ารอฝน

นานมาแล้วดกดื่น
เร็วๆ นี้ พร่างพราย
และรอวันพรุ่งเปล่งประกาย

•ทางหอม 
อา.14.04.2564



วันพฤหัสบดีที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2564

หนุ่มเศร้าสลัว

น้ำค้างค้างหยอดหญ้าไฉน
บ่ฮู่หยดหยาดดิน
ยามเช้าสลัว

คำคิดค้างใจคะนิง
บ่ฮู่หล่นพรั่งพราย
ยามหม่นมัว

ใบหน้าค้างคาฝันเมื่อคืน
บ่ฮู่ลบเลือน
ยามหมองเศร้า

โอ สัมผัสข้างในใน
แผ่วเบา บางไหววาด
ประหนึ่งจิตรกรไร้ร่าง
กวัดแกว่งพู่กัน
บนผืนฟ้าครามยามบ่ายๆ

ขณะหนุ่มใหญ่
เขี่ยหน้าจอดิจิตอล
ค้นหาวรรคทอง
ในคลิปสามนาทีของหนุ่มน้อย
บนยูทูบสัมพันธ์
ที่ฉากหลังเป็นเมืองบ้านอัตตะปือสถาน

ทางหอม | ศ.fri. 5 กุมภา.feb. 2564/2021

ภาพ : โลโก้ BaawThi เชิญเยี่ยมยาม
https://www.youtube.com/c/BaawThi?sub_confirmation=1



วันอังคารที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2563

ผู้ยิ้มแย้ม

ผู้ยิ้มแย้ม

วันเสาร์แสนเบาโล่ง
คันนาสีดอกหญ้า
กลับมาเป็นชาวนา
ในวัยสี่สิบ

เธอยิ้มรับขวัญ
ไม่ประจบสายตา
ไม่โหยหาของฝาก

พจนาของทุ่งกว้าง
ประกาศสดุดีสมถะ
'ใดไม่สมควร'
ขณะเท้าทั้งคู่หยุดสดับ

ราคากี่บาท
เธอไม่เคยทวงถาม
นางแบบไร้นาม
ขึ้นกล้อง
เป็นไฟล์แบ่งปันทั่วหล้า

ประทับรอยไว้ลึก
ประหนึ่งใครสักคน
คราสบตาคนรัก

|ทางหอม|
อ. 5 พ.ย. 2556


เล่าตามคำแต้ม


















วันศุกร์ที่ 18 กันยายน พ.ศ. 2563

รักบรรจง

แม้ฝนตกเช้า
ชื้นแฉะ  
เปื้อนโคลนดินเลนตม
ใจยังอาบแดดอุ่นสะอาด

แม้ลมหนาวหน่วงสาย
ฝุ่นดินทรายฟุ้ง
หอบเศษขยะปลิวเกลื่อน
ใจยังนิ่งในทุ่งดอกไม้สะพรั่งหอมพิสุทธิ์

ก็บรรจง
ก็วางใจหมดทุกห้อง
สมนาม "ความรัก"
สมน้ำเนื้อ "ความรัก"

ทางหอม | 18.9.2020

วันศุกร์ที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2563

เบิกบาน

คำใดเศร้า เราเสกใหม่
คำใดเหงา เราสร้างใหม่
คำใดร้าย เราแต่งใหม่
คำใดดุ  เราปรับใหม่
คำใดลวง เรากลั่นใหม่
คำใดหลอก เราฟอกใหม่
คำใด...

วันศุกร์ที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2563

อวนซวน


อวนซวนแก้มกกไม้ได้ฝน
อวนซวนแก้มกอหญ้าได้น้ำ
อวนซวนแก้มนกนาได้หมู่
อวนซวนแก้มมดแดงไต่กิ่งก้าน
อวนซวนแก้มกะปอมคอแดงตอดเงา
อวนซวนแก้มหมอลำฟ้อนเกี้ยว
อวนซวนแก้มหมอธรรมฮวายมนต์
อวนซวนแก้มหมอนาไถฮด
อวนซวนแก้มพี่น้องลงแขกปลูกผัก
อวนซวนแก้มพุสาวส่ำใหญ่
อวนซวนแก้มคนฮักคนแพง
อวนซวนแก้มแดงย่อนอายเว่า
อวนซวนแก้มยามเซ่าออกใหม่
อวนซวนแก้มยามสวยพางาย
อวนซวนแก้มยามบ่ายฮ่มหว้า

อวนซวนแก้มบ่าวคิดหาคึดฮอด
แก้มจอดแก้มแกมคำก้อม
ก่ายเกยก้ำก่องบ่ไกล

| ทางหอม|
22.05.2563





วันศุกร์ที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2563

จากรุ่นสู่รุ่น

ดื่มน้ำเย็นใสจากกระบวย
จากแอ่งตั้งใต้ขดเฟียง
บนตอไม้แก่นหล่อน
จากครุขี้ซี
จากหาบไม้ไผ่
จากบ่าน้าสาว
จากทางดินทรายเดือนหงาย
จากคันก๋อไม้ไผ่น้อย
จากส่างหอมฮากไม้ยาฝน
จากแฮงขุดก่นคนกับนาสวน
จากฮักโฮมตุ้มแต่ง
จากแพงเผ่าพงศ์เชื้อ

จากรุ่นสู่รุ่น
จากน้อยเท่าใหญ่
จนฮอดกองฟอน


วันอังคารที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2563

คำจารึก

เก็บใบไม้มาเป็นกระดาษ
เก็บเศษกิ่งไม้เป็นดินสอ
เขาเดินทางมาทั่วจักรวาล
หมายจารึกผลึกความคิดอ่าน
สักสามคำ
คัดแล้ววาง ๆ ๆ ๆ ๆ
ไม่อาจปลงใจ
ไม่อาจสนิทใจ
ขณะใบไม้ในมือเริ่มเหี่ยว
ขณะนิ้วที่คลึงดินสอกิ่งไม้เริ่มระบม
คำใดกัน
จะเป็นยาอมฤต
สำหรับผู้เดินทางไกลและเหนื่อยล้า
สำหรับผู้อ่อนล้าและสิ้นหวัง
เขาสะอื้นไห้
น้ำตาอาบแก้มกร้านลม
ไม่อาจปลงใจ
ไม่อาจสนิทใจ


วันจันทร์ที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2563

แหม่นเงา

กกไม้อาบแสงตาเว็น
สว่างด้านแดดส่อง
อีกด้านเห็นทอดเงา

ตราบที่แสงยังทำงาน
บ่มีทางที่เงาจะหายหน้า
ไม่ว่าเงาไม้ เงาสิ่งของ หรือเงาใคร

คำเหยียดหยามหากเป็นด้านสว่าง
ย่อมฝากด้านมืดแผ่เงาทะมึน

คำสรรเสริญเป็นเงาด้วยน้ำเสียงประชด
ย่อมฝากคำนินทาเป็นด้านรับแสงด้วยน้ำเสียงชื่นชม

ตราบโลกให้แสง
ตราบใจใฝ่รู้เห็นตามภาวะการณ์อย่างสัตย์ซื่อ
มิมีที่ไหน สิ่งใด ไร้เงา

เธอที่หม่นเศร้าสิ้นหวัง
ขออย่าสิ้นแรงใจฮึด ลุกขึ้นสู้
เพราะแม้อยู่ในห้องมืดสนิท
แหม่นแล้วๆ เธอยังมีฉันเป็นเงามีห่างหาย

ทางหอม
อ.10.03.2020


วันพฤหัสบดีที่ 23 มกราคม พ.ศ. 2563

ตุ๊กตาชีวิต

ลำดับความรัก
ผู้ใดตั้งกติกา
กำหนดสิทธิ์ขาด

ลำดับความชัง
ใครสามารถบ่ง
เจาะจงเด็ดขาด

ลำดับความสำคัญ
ใต้ลำดับความรอด
รองลำดับความช่วยเหลือ
พ่ายลำดับความพร้อมใดๆ?

ตัวตนขวบวัยเยาว์
ล่องหนขณะโอบกอดตุ๊กตาอุ่น
จำเพาะความเดี่ยวโดด

ใครมิรัก
ใครมิชัง
ต่างสาบสูญ
ขณะยังยืนตรงหน้าตาละห้อย

โอตุ๊กตา โอชีวิต โอ โอ โอ...

ทางหอม



ที่สุดของรัก

คลิก ฟังเพลงกันครับ ที่สุดของรัก  คือเห็นความงาม เป็นความจริงล้ำค่า ที่สุดของเข้าใจ คือแสงเช้าสาดต้องยอดยางนาต้นใหม่ เป็นความปรารถนาผ่องพริ้...