วันอังคารที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2566

คุยคนเดียว

บ้าไปแล้ว
ตายไปแล้ว
สิ้นไปแล้ว
ละลาย
หายวับ
รู้สึกถึงความชาเย็นเฉียบ

โอความรัก

วันจันทร์ที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2566

จากโพนถึงโนนเถียง

ระหว่างตรงนั้น
ต้นหญ้าหวานสดเป็นหมู่
คลองผักบุ้งใสเป็นสาย
บรรจงเดินชมเป็นสหาย
โลกตรงหน้าเป็นธรรม

ระหว่างตรงนั้น
เสียงนกนาจากต้นหม่อน
ในโนนเถียงนา
ฟังคล้ายเพลงลำเดิน
...เดินดงดั้นไปเดียวดั้นเดี่ยว
...ไปต่อตั้งเติมเต้าแต่งประสงค์

ระหว่างนั้น
ความใหม่ยังไม่มาถึง
ความเก่ายังไม่หวนคืนคลอเคียง
กระเทียมตั้งต้นแผ่นใบสล้าง
ในโพนดินสีขี้เถ้า
ดูคล้ายกองเกวียนผู้คน
สองฝั่งของเคลื่อนขยับขยาย
เชื้อสายลายล่องเลื่อนหลอมไหลไม่สุดสิ้น
แท้หนอ

---
ทางหอม l คำแต้มตามใจ
อัง.14.02.2566/2023

วันจันทร์ที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2566

ของขวัญวันเกิดเดือนกุมภา

ลำพังตัวเขาเองแล้ว วันเกิด วันคล้ายวันเกิด ก็เท่านั้น ก็แค่วัน ๆ หนึ่ง สำคัญก็คือให้รำลึกถึงแม่ที่ทนเจ็บปวดคลอดเราออกมาบืมตาดูโลก ครบถ้วนในรูปลักษณ์คนเดินด้วยสองเท้า

แต่วันก่อน วันที่เป็นวันที่ 3 กุมภา ดูตามปฏิทิน 100 ปี ประกอบคำบอกเล่าของพ่อแม่ และลายมือพ่อที่เขียนอยู่หลังใบสูติบัตรแล้ว ไม่ผิดแน่ 3 

"สามกุมภาข้าเกิด เปิดโลกหล้าสง่าแสน" เขาด้นกลอนสด

มันจะธรรมดา ที่จะไม่มีใครคนใด ที่ใกล้ชิด รู้จักเขา ให้ของขวัญ ให้คำอวยพรใด ๆ เพราะความจริงสิ่วนี้ เขาไม่เคยโพนทะนาให้ใครฟัง ไม่เคยโพสต์ลงออนไลน์ให้ใครอ่าน มันเก็บอยู่ในความทรงจำและความคิดคำนึงเฉพาะตัวเขาเท่านั้น

แต่แล้ว โดยไม่คาดคิด หญิงสาวที่เขาแอบคิดถึง แอบปลื้มปริ่มอมยิ้มให้กับโลก ที่มีเรื่องให้ต้องอธิบายทำความเข้าใจกันมาเกินสองครั้ง ในช่วงที่รู้จักกัน และเขาพยายามสื่อสารด้วยภาพถ่ายเองบ้าง ด้วยข้อความที่คิดเองบ้าง ในกล่องข้อความโต้ตอบกันทางออนไลน์ ใช่! เธอส่งดวงใจสีขาวมาให้เขาและไม่ถึงนาทีเธอก็กดยกโป้งให้กับดวงใจที่เธอส่งมา

นี่จะให้เขาคิดเช่นไรเล่า คิดไปในทางใดได้บ้างเล่า

เธออาจส่งสารมาบอกเขาว่า เธอรักเขาด้วยใจบริสุทธิ์ ไม่มีข้อแม้ ไม่มีขีดขั้นจารีตศีลธรรมใด ๆ จะมากั้นขวางดวงใจสีขาวบริสุทธิ์ที่มอบให้แก่กันและกันได้ ลึกลงไปในสัญลักษณ์ดวงใจสีขาวผ่องนั้นเล่า "มีความรักอยู่ใช่ไหม มีความห่วงใยอยู่ด้วยหรือไร" เขาคิดในสายของวันต่อมา ขณะขับรถไปที่ทำงาน

แน่ทีเดียว ชั่วขณะที่ข้อความถูกส่งมาถึงเขานั้น หัวใจเขาพองโต แน่สิ เขายิ้ม ยิ้มเปี่ยมสุข เขาไม่ลังเลที่จะตอบกลับเธอด้วยดวงใจสีขาวที่เขาตั้งเป็นสถานะข้อควาทด่วนไว้หลายเพลานักแล้ว และเช้าวันต่อมาเขาก็กดยกโป้งให้กับหัวใจที่ส่งไปถึงเธอเช่นกัน

ขณะเขานั่งจิบกาแฟในร้านร้างผู้คน ในยามสายของวันทำงานวันหนึ่ง ปัดดูรูปเธอที่ถือวิสาสะ โหลดมาจากเฟสเธอ "นี่ใช่ไหม คนที่ใจคิดถึงไม่วาง" เขาถามตัวเอง

ในห้วงคำนึงของเขา ...ช่างโชคดีนัก ที่คนเราเกิดมาเจอคนที่ตนรู้สึกดี ๆ เมื่อเจอหน้า รู้สึกดีมากกว่าเมื่อห่างตา รู้สึกห่วงหาเมื่อไกลกัน แม้พยายามจะลืม จะสลัดออกด้วยเหตุผลใด ๆ ผ่านเดือน หลายเดือน ไม่สิ ไม่ถึงเดือนสองเดือนดีดอก ความคิดถึงห่วงใยห่วงหา อยากพบ อยากเห็นหน้า มันก็วนเวียนมาอีก

วันคล้ายวันเกิดปีนี้ ชีวิตย่างเดินสู่ปีที่ห้าสิบเข้าให้แล้ว เขาอาจโชคดี โชคดีที่ได้ของขวัญเป็นดวงใจสีขาวจากเธอ และจะโชคดีตลอดไปแน่ เมื่อเขาสามารถถนอมดวงใจที่ได้รับมาให้ขาวสะอาดบริสุทธิ์เช่นนี้ตลอดไป.

--------
ฮีอันวา
อังคาร.7.02.2023/2566

วันอาทิตย์ที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2566

ค่ำคืนดวงใจสีขาว

• เริ่มใช้ชีวิตในขวบปีใหม่อีกปี
สองวันมานี้ สินะ สองวันมาแล้วนี่
ในเร็ววันเราต้องไปกราบแม่พ่อ
•อยากไปยล ไปเยี่ยมยามถามข่าว
ทุ่งท่านาสวนที่เคยเติบโตมา
เส้นทางคุ้นเคยขี่ควายไปนา
นาที่เคยเลี้ยงควาย
นาที่เคยป้านคันแท
นาที่เคยไถทำตกดำกล้าข้าว
นาที่เคยไล่ตั๊กแตน หากบเขียดปูปลา
โนนเถียงนาที่เคยพักเซาเนายั่ง
คือสิมีเสียงเพลงลำขับกล่อมตลอดเวลาอยู่นั่นเทียว
•ขวบปีที่ครึ่งศตวรรษงั้นหรือ
นี่เราเดินทางมาไกลโขนัก
ไกลจากบ้านเกิด
ไกลจากทุ่งท่านาสวน
ไกลจากกลิ่นโคลนนาดินป่าหญ้าฟางทางหอม
ไกลจากวัยเยาว์เก่าก่อน
•ค่ำคืนนี้
เรามีเราที่เข้าใจดูแลเราอยู่?
จริงใช่ไหม? แน่ใช่ไหม? อย่างนั้นใช่ไหม?
จะหาใครมาเข้าใจดูแลเราเท่าเราไหม?
หากจะมีสักคน
ก็คน ๆ หนึ่งนั้นแน่แท้
ที่ดูแลกายใจตนเอง
เท่าที่กายใจเธอดูแลตัวเธอเองด้วยหัวใจ
•ขวบปีแห่งความหมายนี้
ค่ำคืนแห่งรอยยิ้มนี้
...เบิกบานและอารมณ์ดี...
ค่ำคืนของดวงใจสีขาวกลีบดอกสะเลเต.

คลิกชม ☺ลำต้นบึกบึน ธรรมชาติสวยงาม🤗

ที่สุดของรัก

คลิก ฟังเพลงกันครับ ที่สุดของรัก  คือเห็นความงาม เป็นความจริงล้ำค่า ที่สุดของเข้าใจ คือแสงเช้าสาดต้องยอดยางนาต้นใหม่ เป็นความปรารถนาผ่องพริ้...