หนุ่มใหญ่ผู้ผัว
มีโอกาสได้คุยกับคนติดแอร์ ใช่แล้ว ชายวัยสักสามสิบปีคนนั้น ไม่ใช่ช่างธรรมดาดอก
เขาเป็นช่างและเป็นเจ้าของร้านขายแอร์เองด้วย
เรือนห้องเช่าชั้นเดียว มีจั่วหน้าห้องทั้งสิบเอ็ดห้อง ใกล้สถานีขนส่งผู้โดยสารประจำเมือง ใช้ชื่อ “บ้านพักทรัพย์ศรีทอง” ปลูกมานานกว่าสิบเจ็ดปี ตอนนี้ว่างหลายห้องมาหลายเดือนแล้ว คนติดต่อขอเช่าบอก ติดแอร์ให้หน่อย เสียดาย ห้องที่ติดแอร์ไว้สามห้องเต็มแล้ว เจ้าของบอกแบ่งรับแบ่งสู้ เพราะการติดแอร์ต้องเอาเงินมาลงเป็นก้อนใหญ่ หรือไม่ก็ต้องผ่อนหลายเดือน กว่าจะหมดหนี้ ค่าห้องเช่าก็พอได้หมุนเป็นค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าซ่อมบำรุงต่าง ๆ เหลือบ้างเล็กน้อย พอได้ใช้จ่ายในครอบครัว การจะติดแอร์ราคาหมื่นห้าถึงสองหมื่นสักเครื่อง จึงเป็นเรื่องต้องคิดทบทวนมากพอดู
แต่เมื่อพิจารณาว่า
อนาคตถ้าต้องการคนเช่าให้เต็มทุกห้อง ก็จำเป็นต้องติดแอร์แน่ ๆ
อากาศทุกวันนี้ร้อนขึ้น ๆ อุณหภูมิโลกไม่ลดลงเลย คนเช่าเขาก็ต้องการอยู่เย็น ๆ คลายร้อน
ถึงจะเป็นห้องเช่าสำหรับคนทำงานเพื่อพักผ่อนแค่ตอนกลางคืนและวันหยุด
ก็ต้องสนองความต้องการแบบ “อยู่สบายคลายร้อน” ที่เป็นแรงบีบอีกอย่างก็คือ
หอพักห้องพักหลังใหม่ ๆ ที่เกิดขึ้นในละแวกเดียวกันนั้น ต่างติดแอร์กันหมดทุกห้องแล้ว พิจารณาแล้ว คงต้องทยอยติดแอร์ไปจนครบทุกห้องโน่นแหละ จึงจะพอหวังได้ว่าจะมีคนมาเช่าจนเต็ม
ว่าแล้ว เมียผัวปรึกษากัน ตกลงใจแล้ว ก็เริ่มหาข้อมูลทางเน็ต แชทคุยกับร้านที่ดูดีมีความน่าเชื่อถือ ได้คิวนัดมาติดตั้งวันหยุดต้นเดือนพฤษภา
วันนั้นฝนตก
ช่วงบ่ายได้รับโทรศัพท์จากทางร้านแอร์บอก มาติดให้ไม่ทันในวันนี้
ขอเลื่อนไปวันหลังครับ เพราะติดฝนทำงานไม่ได้ตามกำหนด พิกัดที่หน้างานในอำเภอบุณฑริก
ห่างออกไปกว่าเก้าสิบกิโลเมตร อ้าว... ไม่เป็นไร ผู้ผัวคิดในใจ วันหลังก็วันหลัง
รุ่งเช้าวันต่อมา เมียดูโทรศัพท์
ร้านแอร์โทรมาแจ้งว่า แอร์ยี่ห้อที่ตกลงกันนั้นติดให้คนอื่นไปแล้ว
และไม่มีรุ่นนี้อีก เลยเสนอยี่ห้อใหม่มาพร้อมราคาที่น่าฟัง เมียเลยยังไม่ตกลง
“อะไรกัน ตกลงกันแล้วเอาไปติดให้คนอื่น” แต่ในใจนึกสงสารร้านเขา
เขาอยากขายแต่ไม่มีแอร์ให้เรา ที่ใจอ่อน อาจเพราะคำสื่อสารในแชทน่าฟัง น่าเห็นใจ
ตกบ่าย สองผัวเมีย เลยลองตระเวนสอบถามราคาตามร้านขายแอร์ดู
ร้านแรกเป็นห้างใหญ่ ขายวัสดุก่อสร้างและอุปกรณ์ตกแต่งบ้านสารพัด มีแอร์ขายด้วย ปรากฏว่า รุ่น BTU สำหรับห้องขนาดยี่สิบตารางเมตรที่ร้อนสักหน่อย ต้องเป็น 15,000 BTU นั้น ไม่มี มี หมื่นแปดพัน ซึ่งขนาด BTU ใหญ่ไป ราคาพร้อมค่าติดก็พอฟัง แต่ก็ยังไม่ตรงใจนัก
แวะร้านที่สอง เป็นร้านขาย ติดตั้ง และเซอร์วิสแอร์โดยเฉพาะ สอบถามแล้วยี่ห้อที่ตั้งใจมาดูก็ไม่มีเครื่องพร้อมขายเช่นกัน ทางร้านแนะนำยี่ห้อรองลงมา ราคาพร้อมติดตั้งก็ไม่แพงมาก ใกล้เคียงกับห้างเมื่อกี๊ ดูเหมือนจะน่าตัดสินใจเอา เพราะพิจารณาฐานะและภาพลักษณ์โดยรวมของทางร้านแล้ว เขาน่าจะดูแลหลังการขายดี
จากนั้นก็ไปอีกร้าน เป็นร้านสาขาของร้านดังทางออนไลน์ที่มีสาขาทั่วประเทศ ร้านนี้เน้นขายเงินผ่อน แจ้งยี่ห้อ รุ่นสเป็กแอร์ให้ผู้จัดการหนุ่มที่ดูแลสาขานี้และทุกสาขาในเมืองอุบลแล้ว เขาก็กดเครื่องคิดเลข ทีแรกบอกราคาสองหมื่นถ้วน สองผัวเมียมองหน้ากัน
“ใช่ราคานี้แน่นะ” ถามย้ำกับคนขาย
“ครับ ราคานี้พร้อมติดตั้ง ผ่อนสิบสองเดือน จ่ายงวดแรกวันติดตั้ง ตัดยอดเหลือสิบเอ็ดเดือนเลยครับ สั่งวันนี้ติดตั้งพรุ่งนี้เลย” เขามั่นใจและอธิบายขั้นตอนการซื้อขาย
“ดูอีกทีไหม มันถูกมากนะ ถ้ารุ่นนี้ บีทียูหมื่นห้าพัน”
นักขายหนุ่มเม้มปาก เปิดดูเอกสารที่วางบนกล่องกระดาษห่อตู้เย็นตรงหน้า กดเครื่องคิดเลขอีกครั้ง
“ขอโทษครับ ผมคิดผิดจริง ๆ เป็นสองหมื่นหนึ่งพันบาทถ้วนครับ พร้อมติดตั้ง”
สองผัวเมียคิด อย่างนี้ค่อยใกล้กับร้านอื่นเขาหน่อย แต่ดีกว่าคือ ราคถูกกว่าตั้งหนึ่งพันบาท ว่าแล้วคนขายก็ขอให้คนซื้อกดเป็นเพื่อทางไลน์ จะได้ส่งข้อมูลการซื้อขายเพื่อประกอบการตัดสินใจอีกที
ออกจากร้านที่สามมา สองผัวเมียปรึกษากันว่า จะไปดูอีกสักร้าน ค่อยตัดสินใจ
“สงสารร้านน้อง จะไม่ได้ขายนะ” เมียหมายถึงร้านที่คุยกันในแชท เขาส่งข้อมูลมาให้ว่ามียี่ห้อหนึ่ง หมื่นห้าพันบีทียูแบบธรรมดาที่กินไฟ เพราะปิด-เปิดระบบทำความเย็นเป็นระยะ ๆ ทำให้ความเย็นไม่คงที่ แต่เย็นฉ่ำทันใจดี ต่างจากแบบอินเวสเตอร์ ที่เย็นช้าแต่สม่ำเสมอ เพราะมีระบบควบคุมความเย็นอีกที ที่สำคัญประหยัดไฟกว่าแบบธรรมดา ที่คิดจากการเปิดแอร์วันละแปดชั่วโมง ประหยัดกว่าตั้งสองถึงสี่พันบาทต่อปี ช่างที่มาล้างแอร์เคยแนะนำว่า ห้องเช่าควรติดแบบธรรมดา การดูแลรักษาไม่จุกจิก แต่คนขายที่ห้างร้านที่ไปสอบถามกลับบอกว่า เครื่องอินเวสเตอร์รุ่นใหม่ไม่จุกจิกอย่างนั้นหรอก แถมคนเช่าห้องเขาก็ชอบ คือมันประหยัดไฟกว่ากัน ยิ่งเป็นเครื่องบีทียูที่เหมาะสมกับห้อง ไม่สูงมากเกินไป ก็เป็นทางเลือกให้เขาตัดสินใจเช่าห้องได้ง่ายขึ้น
พอลงรถไปสอบถามร้านที่สี่ เป็นห้างขายวัสดุขนาดใหญ่อีกแห่ง แต่มีแอร์ให้ดูน้อยยี่ห้อ น้อยรุ่นด้วย สองผัวเมียจึงเลิกการสำรวจราคาแอร์เพิ่ม รีบขึ้นกลับบ้าน
ขากลับ
ระหว่างรถเคลื่อนตัวบนถนนสายรอบเมือง
ผ่านแยกดงอู่ผึ้งที่กำลังสร้างอุโมงค์และสะพานข้าม
เมียเปิดดูแชทกับร้านที่ติดต่อไว้ ถามย้ำว่าเป็นรุ่นธรรมดา หมื่นห้าพันบีทียู
ติดตั้งได้พรุ่งนี้เลย จึงหันถามคนขับผู้เป็นผัว ผัวจึงว่า ติดก็ติดเลย
เขาคิดไปว่า ดูท่าการบริการหลังขายเขาน่าจะโอเค
เพราะมีระบบสื่อสารในออนไลน์และทางโทรศัพท์ชัดเจนและตอบกลับรวดเร็วดี
น่าจะเป็นคนรุ่นใหม่ น่าส่งเสริมสนับสนุน
รุ่งเช้าวันพุธที่ 4 พฤษภาคม ผู้ผัวไปรอช่างที่ห้องเช่า นัดกันสามโมงเช้า ช่างยังไม่มา
เลยส่งโลเกชั่นให้เมียแชร์ไปหาทางร้านแอร์อีกที
ไม่นานก็มีรถปิ๊กอัพแค็ปสีขาวเปื้อนฝุ่นโคลนกลางเก่ากลางใหม่ บรรทุกอุปกรณ์มาเต็มกระบะ
รถเข้ามาจอดในที่จอดรถต่อจากรถของผู้เช่าห้องอีกสามคัน หลังจากทักทายกันแล้ว
ช่างกับผู้ช่วยก็ลงมือติดตั้งแอร์
หัวหน้าช่างรูปร่างสันทัด สูงราวร้อยหกสิบเซ็นติเมตร ผิวออกขาว หน้าตาไม่อาจดูออกเพราะสวมหน้ากากอนามัย ใส่กางเกงยีนส์สีหม่นเทาออกดำ
เสื้อยืดคอเชิ้ตสีเทา สกรีนชื่อร้านเป็นแถวพาดกลางหลัง ท่าทางทะมัดทะแมง
มีผู้ช่วยเป็นหนุ่มร่างโย่งสวมกางเกงยีนส์หลวม ๆ
เห็นหัวกางเกงบ็อกเซอร์สีลายดำแดงใต้ชายเสื้อสีฟ้า อีกคนเตี้ยกว่าเล็กน้อย
แต่งตัวเหมือนหัวหน้า ร่างผอม ผิวออกเข้มกว่าเพื่อน
คนที่ท่าทางเหมือนหัวหน้าปีนขึ้นบันไดเหล็ก ใช้สว่านไฟฟ้าเจาะผนังห้องตามรอยที่ใช้ดินสอมาร์กไว้ มีคนตัวโย่งเป็นลูกมือ จับโน่น ยื่นนี่ให้ อีกคนแกะเครื่องแอร์และเริ่มต่อสายไฟสายท่อแอร์
ผัวเจ้าของหอถ่ายภาพรุ่นแอร์ส่งไปให้เมีย เมียตอบข้อความมา
“อ้าว ไม่ใช่รุ่นธรรมดานี่ เป็นอินเวสเตอร์”
หนุ่มใหญ่ผู้ผัว จึงคุยกับหัวหน้าช่าง เขาบอกมีแต่อินเวสเตอร์ครับ และรุ่นนี้มีแค่ยี่ห้อนี้ด้วย อันนี้แหละประหยัดไฟดีครับ ใช้ง่าย ไม่จุกจิก มีอะไรบอกทางร้านได้เลย จะดูแลให้ ราคาก็หมื่นเจ็ดพันเก้าร้อยตามที่แชทคุยกัน
สองผัวเมียตอบข้อความกันไปมา การติดตั้งก็ดำเนินไปนานราวสองชั่วโมง พอช่วงท้ายระหว่างช่างเก็บเครื่องมือขึ้นรถ หลังติดตั้งคอยน์เย็นที่หลังหอเสร็จ ผู้ติดตั้งจึงเผยเรื่องราวเล็ก ๆ
เกี่ยวกับร้านของตน เป้นคำตอบตามที่ผู้ซื้อเครื่องแอร์ถาม
"ผมเป็นเจ้าของร้านเองครับ
เปิดร้านมาเจ็ดปีแล้ว เพิ่งมาเปิดที่ถนนนิกรธานีข้างหน้าบิ๊กซีอุบลนานเกือบสองปีแล้ว
ห้าปีก่อน ร้านตั้งอยู่แยกหนองตาโผ่น ที่อำเภอวารินชำราบ ทางไปวัดหนองป่าพงของหลวงปู่ชา
สุภัทโท ทางเดียวกับที่ไปอำเภอสำโรง ไปอำเภอกันทรลักษ์ จังหวัดศรีสะเกษ แน่ล่ะ
ขายเอง ติดตั้งเองได้ เพราะตอนนี้ยังหนุ่มยังแน่น มีแรงเดินทาง ทำงานหนักได้
จำเป็นใช่น้อย วัยหนุ่ม ทำธุรกิจ ต้องลุยเองแบบนี้ครับ จึงพอจะเห็นทางก้าวหน้าเร็วขึ้นสักหน่อย"
“ถ้าเขาไปรอด ร้านเขาไปรุ่ง ไม่นานเขาก็ต้องให้ช่างไปติดตั้งแทน ถึงเวลาหนึ่ง เขาคงต้องเลือกที่จะบริหารเพียงอย่างเดียว" เมียคาดการณ์ตอนทานข้าวแลงกับผัวในเย็นวันนั้น
เชิญกดลิ้งค์ฟังเสียงเรื่องนี้☝😀
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น