ด้วยดื้อรั้น ดันทุเรศ เป็นเหตุใหญ่
ด้วยยอมตาม ลามโลภา ไม่น่าอภัย
จึงเหลวล้ม ก้มกำภัย ขยายวง
ที่ชอบชื่น หมื่นทวี สีสันสร้าง
ที่บอบบาง ประจ่างใส กลับไสส่ง
ที่แท้จริง สิ่งสำคัญ ก็บั่นลง
ที่มั่นคง ส่งเสริมค่า กลับฆ่าทิ้ง
เปลืองเวลา เปลืองหัวใจ เปลืองใดหมด
ไม่เหลือยศ สง่างาม ความชายหญิง
แม้ทางเลือก เพศใดใด ยังท้วงติง
เหมือนถูกทิ้ง กลางสาธารณ์ ด่านสนธยา
ถึงจุดจบ คำรบล้าน กาลกำหนด
ตามตัวบท กระทำเหตุ สังเวชหนา
โอตัวตรม ล่มสลาย คล้ายเวลา
เลื่อนไหลเลย มิเฉยชา ไม่อาวรณ์ฯ
•บงก์บงค์
•อัง.6 ก.ค. 2564
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น