ดอกสะแบงร่วงค้าง
ตาข่ายใยแมงมุมช้อนไว้
แสงเช้าต้องกลีบ
เศษใบหญ้าลอยค้างข้างๆ
เป็นบทสนทนา
ของการปลิดปลิว
ในเปล่าเปลียว
มีปลื้มปริ่ม
ในร่วงลา
เป็นคือเส้นเฟียงข้าวในทางทราย
ใต้ฮ่มเงากกส้มแบงนา
นอนเย็นเป็นหุ่น
แล้วค่อยๆ ละลาย
ผสานในเนื้อดิน
...
บ่มีชื่อ
บ่มีใผคึดเห็น
...
แม้แต่สายลม
ที่เคยต้องสัมผัสผิวแผ่วนั้น
วันพุธที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ที่สุดของรัก
คลิก ฟังเพลงกันครับ ที่สุดของรัก คือเห็นความงาม เป็นความจริงล้ำค่า ที่สุดของเข้าใจ คือแสงเช้าสาดต้องยอดยางนาต้นใหม่ เป็นความปรารถนาผ่องพริ้...
-
เช้าล้างหน้า ความเก่าหลังก็พลันตื่น ความใหม่หน้าก็แวะมาทักทาย สายล้างหน้า ความเร่งรัดระรื่นเย้ยกดข่ม ความกระวนกระวายระรื่นโขกสำทับ เที่ยงล้า...
-
-เรื่องสั้นโดย คีต์ คิมหันต์- ---เรื่องสั้นชนะการประกวด "ชายคาเรื่องสั้น 10" ปี 2018--- ----------------------------------------...
-
🌜อ่านเรื่องสั้นกัน คั่นบทกวี สักหน่อยครับ 🌝 ---------------------------------------------------------- กระเป๋าผ้าฝ้ายสีแดงมีซิปพร้อ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น